ตัวกรองผลการค้นหา
กำเนิด
หมายถึง[กำเหฺนิด] น. การเกิด เช่น บิดามารดาเป็นผู้ให้กำเนิดแก่บุตร, มูลเหตุดั้งเดิม เช่น ตัวหนังสือไทยมีกำเนิดมาอย่างไร. ก. เกิด, มีขึ้น, เป็นขึ้น, เช่น โลกกำเนิดมาจากดวงอาทิตย์.
ต้นกำเนิดความเป็นมาผัดกะเพรา
สาเหตุการเกิดภาษา
มูลเหตุที่ทำให้เกิดมีคำราชาศัพท์
คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์
เกิด
หมายถึงก. เป็นขึ้น, มีขึ้น, กำเนิด; มีขึ้นเป็นขึ้นโดยกะทันหัน เช่น เกิดตายไปเสียก่อนที่จะได้รับมรดก เกิดฝนตกลงมา.
ผู้ให้กำเนิด
หมายถึงน. พ่อแม่.
สูติ,สูติ-
หมายถึง[สู-ติ-] น. การเกิด, กำเนิด, การคลอดบุตร. (ส.).
สัมภเวสี
หมายถึง[สำพะ-] น. ผู้แสวงหาที่เกิด ในคติของศาสนาพราหมณ์หมายถึงคนที่ตายแล้ววิญญาณกำลังแสวงหาที่เกิด แต่ยังไม่ได้เกิดในกำเนิดใดกำเนิดหนึ่ง, ผู้ต้องเกิด, สัตว์โลก. (ป.; ส. สมฺภเวษินฺ).
อุบัติ,อุบัติ-
หมายถึง[อุบัด, อุบัดติ-] น. การเกิดขึ้น, กำเนิด, การบังเกิด; รากเหง้า, เหตุ. ก. เกิด, เกิดขึ้น. (ป. อุปฺปตฺติ; ส. อุตฺปตฺติ).
สหัช
หมายถึงว. ที่มีมาแต่กำเนิด. (ป., ส.).
อาชานะ,อาชานิ
หมายถึงน. กำเนิด, ตระกูล. (ส.).
ปาน
หมายถึงน. รอยสีแดงหรือสีดำเป็นต้นที่เกิดเป็นเองตามร่างกายบางแห่งแต่กำเนิด.
บ่อเกิด
หมายถึงน. แหล่งที่เกิด, แหล่งที่มา, ต้นกำเนิด, เช่น บ่อเกิดวัฒนธรรม บ่อเกิดรามเกียรติ์.
พรหมฤษี
หมายถึงน. ฤษีที่เป็นพราหมณ์โดยกำเนิด.
ปั่นไฟ
หมายถึงก. ผลิตไฟฟ้าด้วยเครื่องกำเนิดไฟฟ้า, เดินเครื่องกำเนิดไฟฟ้า. น. เรียกเครื่องกำเนิดไฟฟ้าว่า เครื่องปั่นไฟ.