คำในภาษาไทย หมวด ฟ
รวมคำในภาษาไทย หมวด ฟ
คำในภาษาไทย หมวด ฟ ตามที่เคยรู้จัก คำในภาษาไทย มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- ฟ
หมายถึง พยัญชนะตัวที่ ๓๑ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ เช่น เสิร์ฟ เนกาทิฟ ไมโครเวฟ. - ฟก,ฟกช้ำ
หมายถึง ว. บวมชํ้า, บอบช้ำ. - ฟกช้ำดำเขียว
หมายถึง ว. บวมชํ้าตามร่างกายเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรง. - ฟรักโทส
หมายถึง [ฟฺรัก-] (วิทยา) น. นํ้าตาลชนิดหนึ่ง ประเภทโมโนแซ็กคาไรด์ ชนิดคีโทเฮ็กโซส ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาว หลอมละลายที่ ๑๐๒ °ซ. มีปรากฏในผลไม้สุกที่มีรสหวาน นํ้าผึ้ง นํ้าต้อยของดอกไม้ มีรสหวานมากกว่านํ้าตาลทราย, เลวูโลส ก็เรียก. (อ. fructose). - ฟรี
หมายถึง [ฟฺรี] ว. ไม่เสียมูลค่าหรือไม่ได้ค่าตอบแทนใด ๆ เช่น เรียนฟรี ทำงานฟรี; ว่างจากงาน เช่น วันนี้ฟรี; อิสระ เช่น ล้อฟรี. (อ. free). - ฟรีบาร์
หมายถึง (ปาก) ว. เปิดบาร์ให้กินฟรีโดยไม่จำกัด ในคำว่า เปิดฟรีบาร์ (มักใช้แก่การเลี้ยงสุราเมรัย). - ฟลูออรีน
หมายถึง น. ธาตุลำดับที่ ๙ สัญลักษณ์ F เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นแก๊สสีเขียวแกมเหลือง มีสมบัติคล้ายคลอรีนแต่ให้ปฏิกิริยาเคมีไวกว่า. (อ. fluorine). - ฟอก
หมายถึง ก. ทำให้สะอาดหมดจด เช่น ฟอกผ้า ฟอกจิตใจ. - ฟอกน้ำตาล
หมายถึง ก. เอาเปลือกไข่ใส่ลงไปในขณะเชื่อมน้ำตาล เพื่อให้น้ำเชื่อมใสสะอาด. - ฟอกผ้า
หมายถึง ก. เอาสบู่เป็นต้นถูผ้าเพื่อให้สะอาด. - ฟอกพยาน
หมายถึง ก. ไต่ถามไล่เลียงพยาน. - ฟอกหนัง
หมายถึง ก. เอาหนังดิบมาแช่นํ้าแล้วหมักไว้เพื่อทำเป็นหนังฟอก. - ฟอกโลหิต
หมายถึง ก. อาการที่แก๊สออกซิเจนซึ่งหายใจเข้าไปแล้วเปลี่ยนเลือดดำเป็นเลือดแดง. - ฟอง
หมายถึง ก. คะนอง, กำเริบ. - ฟอง
หมายถึง น. ไข่ เช่น ไก่ตกฟอง; ลักษณนามใช้เรียกไข่เป็ดหรือไข่ไก่เป็นต้น เช่น ไข่ฟองหนึ่ง ไข่ ๒ ฟอง. - ฟอง,ฟอง,ฟองน้ำ,ฟองน้ำ
หมายถึง น. ต่อมนํ้าที่ผุดหรือปุดขึ้นเป็นรูปโป่ง ๆ อาจเป็นต่อมเดียว หรือรวมกันเป็นแพก็ได้. - ฟองกาม
หมายถึง ก. กำเริบกาม. - ฟองทะเล
หมายถึง น. หินที่ปรุเป็นรู ๆ อยู่ในทะเล. - ฟองน้ำ
หมายถึง น. ชื่อสัตว์นํ้าไม่มีกระดูกสันหลังในไฟลัม Porifera มีเนื้อเยื่อ ๒ ชั้นลักษณะเป็นรูพรุน พบทั้งในทะเลและนํ้าจืด ที่พบในนํ้าจืดเรียก ฟองนํ้านํ้าจืด จำพวกที่มีโครงสร้างอ่อนนุ่มซึ่งพบในทะเลนำมาใช้ถูตัวได้, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นรูพรุนอ่อนนุ่ม และซับนํ้าได้ดี. - ฟองน้ำ
หมายถึง ดู ฟอง ๑. - ฟองฟอด
หมายถึง ว. ลักษณะที่มีฟองมาก เช่น แกงบูดเป็นฟองฟอด ย่ำน้ำโคลนเป็นฟองฟอด. - ฟองมัน
หมายถึง น. ชื่อเครื่องหมายชนิดหนึ่ง มีรูปอย่างนี้ ๏ ในหนังสือเก่า สำหรับเขียนขึ้นต้นวรรคหรือต้นบรรทัด, ตาไก่ ก็เรียก. - ฟองเต้าหู้
หมายถึง น. ชื่อหนึ่งของหินยิปซัม เรียกว่า หินฟองเต้าหู้, เกลือจืด ก็ว่า. - ฟองเต้าหู้
หมายถึง น. ฝ้าหรือเยื่อที่ลอยอยู่บนน้ำเต้าหู้แล้วนำมาตากแห้ง ใช้เป็นอาหาร. - ฟอด
หมายถึง ก. น่วมฟ่ามอยู่ข้างใน. ว. เสียงดังเช่นนั้น. น. เรียกดินเลนที่ฟูดโป่งขึ้นมา เช่น ฟอดปลาไหล คือ ดินที่โป่งขึ้นมา ซึ่งเป็นที่มีปลาไหล, พรอด ก็ว่า. - ฟอดแฟด
หมายถึง ก. น่วมฟ่ามอยู่ข้างใน. ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เสียงย่ำโคลนดังฟอดแฟด; อาการที่โกรธกระฟัดกระเฟียด. - ฟอน
หมายถึง ก. บ่อน, กินพรุนข้างใน, พลอนทั่ว, เช่น หนอนฟอนชมพู่; ค้นหา เช่น ฟอนจนทั่ว ฟอนหาของสกปรกกิน. ว. ย่อยยับ, แหลก, เช่น ฟันฟอน คือ ฟันให้ยับย่อย ฟันให้แหลก; ที่ไหม้เป็นจุรณ, ที่ไหม้เป็นขี้เถ้า, เช่น กองฟอน. - ฟอนเฟะ
หมายถึง ว. เละเทะ, เป็นที่น่ารังเกียจ, เช่น มีความประพฤติฟอนเฟะ สังคมฟอนเฟะ. - ฟอร์มาลดีไฮด์
หมายถึง น. แก๊สชนิดหนึ่ง มีสูตร HCHO มีกลิ่นฉุนระคายเยื่อจมูกและเยื่อตา ละลายนํ้าได้ใช้ประโยชน์นำไปทำฟอร์มาลิน พลาสติก สี เป็นต้น. (อ. formaldehyde). - ฟอร์มาลิน
หมายถึง น. สารละลายซึ่งมีแก๊สฟอร์มาลดีไฮด์ละลายอยู่ร้อยละ ๔๐ ใช้ประโยชน์เป็นยาล้างเชื้อโรคและดองซากศพ. (อ. formalin). - ฟอสฟอรัส
หมายถึง น. ธาตุลำดับที่ ๑๕ สัญลักษณ์ P เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง มีหลายอัญรูป อัญรูปที่สำคัญ คือ ฟอสฟอรัสขาว (บางทีก็เรียกว่า ฟอสฟอรัสเหลือง) ลักษณะอ่อนคล้ายขี้ผึ้ง หลอมละลายที่ ๔๔ °ซ. ติดไฟง่าย เมื่อกระทบอากาศจะให้แสงเรืองเป็นพิษอย่างแรง, ฟอสฟอรัสแดง ลักษณะเป็นผงสีแดงแกมม่วง เมื่อกระทบอากาศไม่ให้แสงเรือง ติดไฟยาก ไม่เป็นพิษเหมือนฟอสฟอรัสขาว. (อ. phosphorus). - ฟอสเฟต
หมายถึง น. เกลือของกรดฟอสฟอริก (H3PO4) ใช้ประโยชน์เป็นปุ๋ย. (อ. phosphate). - ฟะฟัด
หมายถึง [กลอน] ก. ฟัด, ฟาด. - ฟะฟั่น
หมายถึง ว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ; มืดมัว; ยุ่งเหยิง;สั่น, สะเทือน. - ฟะฟ่าย
หมายถึง ว. เฟื้อย, เลื้อย. - ฟัก
หมายถึง ก. กกไข่ให้เป็นตัว, ทำให้ไข่อบอุ่นเพื่อให้เป็นตัว. - ฟัก
หมายถึง น. ชื่อไม้เถาชนิด Benincasa hispida (Thunb.) Cogn. ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลใหญ่รูปกลมหรือรี เมื่อแก่ผิวแข็งมีคราบขาว กินได้ เมล็ดใช้ทำยา มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล, พันธุ์ผลเล็ก ผิวบางมีขน เรียก แฟง, พันธุ์ที่ผลมีรสขม ใช้ทำยาได้ เรียก ฟักขม. - ฟักข้าว
หมายถึง น. ชื่อไม้เถาชนิด Momordica cochinchinensis (Lour.) Spreng. ในวงศ์ Cucurbitaceae ดอกสีนวล ผลมีหนามสั้น ๆ กินได้และใช้ทำยาได้. - ฟักตัว
หมายถึง ก. ก่อให้เกิดให้เป็นขึ้นอย่างแพร่หลาย. - ฟักทอง,ฟักเหลือง
หมายถึง น. ชื่อไม้เถาชนิด Cucurbita moschata (Duchesne) Poir. ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลแป้นเป็นพูโดยรอบ เนื้อในสีเหลือง กินได้ เมล็ดใช้ทำยาได้. - ฟักฟุ้น
หมายถึง ว. อ่อน, นุ่ม. - ฟักฟูม
หมายถึง ก. ทะนุถนอม, ประคับประคอง, ฟูมฟัก ก็ว่า. - ฟัง
หมายถึง ก. ตั้งใจสดับ, คอยรับเสียงด้วยหู, ได้ยิน; เชื่อ, ทำตามถ้อยคำ เช่น ให้ฟังคำสั่งผู้บังคับบัญชา. - ฟังก์ชัน
หมายถึง (คณิต) น. เซตของคู่ลำดับโดยที่คู่ลำดับทุกคู่ไม่มีสมาชิกตัวหน้าซํ้ากัน. (อ. function). - ฟังขึ้น
หมายถึง ว. พอจะยึดถือได้ (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เหตุผลฟังไม่ขึ้น. - ฟังความข้างเดียว
หมายถึง ก. เชื่อถือแต่ฝ่ายเดียวโดยไม่ฟังความอีกฝ่ายหนึ่ง. - ฟังหูไว้หู
หมายถึง ก. รับฟังไว้แต่ไม่เชื่อทั้งหมด. - ฟังออก
หมายถึง ก. เข้าใจ, รู้เรื่อง. - ฟังได้
หมายถึง ว. พอเชื่อถือได้ เช่น ที่พยานให้การมานั้นฟังได้, ไม่ขัดหู เช่น เพลงไพเราะพอฟังได้. - ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด
หมายถึง (สำ) ก. ฟังไม่ได้ความแจ่มชัด แล้วเอาไปพูดต่อหรือทำผิด ๆ พลาด ๆ. - ฟัด
หมายถึง ก. กัดเหวี่ยงหรือสะบัดไปมา เช่น ถูกหมาฟัด แมวฟัดหนู, เหวี่ยง เช่น ถูกรถฟัดเสียสะบักสะบอม; ต่อสู้ เช่น เด็กฟัดกัน; กระทบ เช่น ท้ายเรือฟัดกัน นมยานฟัดกัน; คล้องจองกัน, สัมผัสกัน, เช่น กลอนฟัดกัน. ว. เรียกกุ้งแห้งที่เอาเปลือกออกแล้ว ว่า กุ้งฟัด, กุ้งฝัด ก็ว่า. - ฟัดเฟียด
หมายถึง ว. กระฟัดกระเฟียด, อาการที่ทำโกรธสะบัดกระฟัดกระเฟียด. - ฟัน
หมายถึง ก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสันมือฟันอิฐ. - ฟัน
หมายถึง น. กระดูกเป็นซี่ ๆ อยู่ในปากสำหรับกัด ฉีกเคี้ยวอาหาร, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฟันเลื่อย ฟันจักร. - ฟันคลื่น
หมายถึง ก. แล่นเอาหัวเรือตัดคลื่นไป. - ฟันช้าง
หมายถึง ดู งาช้าง ๒. - ฟันดาบ
หมายถึง น. การต่อสู้กันด้วยดาบ เช่น เขาเก่งในทางฟันดาบ. - ฟันถาวร,ฟันแท้
หมายถึง น. ฟันชุดที่ ๒ ซึ่งขึ้นภายหลังฟันนํ้านม. - ฟันน้ำนม
หมายถึง น. ฟันชุดแรก. - ฟันปลา
หมายถึง น. เรียกสิ่งที่มีรูปอย่างฟันปลา, เรียกลักษณะที่สับหว่างสลับเยื้องกันอย่างฟันปลาว่า สลับฟันปลา เช่น นั่งสลับฟันปลา ยืนสลับฟันปลา; ลายคดกริช รูปดังนี้ (รูปภาพ) เรียก ลายฟันปลา, ลายฟันเลื่อย ก็เรียก. - ฟันฝ่า
หมายถึง ก. บุกตะลุยสิ่งที่ต้านทานเข้าไป, ผจญสิ่งที่ขัดขวาง. - ฟันฟาง
หมายถึง น. ฟาง, ฟันที่เข้าใจว่าขึ้นแทนฟันแท้ที่หักไป, ฟัน เช่น ฟันฟางไม่ค่อยดี กินของเหนียวของแข็งไม่ได้. - ฟันม้า
หมายถึง น. ชื่อแร่ประกอบหินชนิดหนึ่ง มีหลายสี ส่วนมากมักมีสีขาวขุ่นคล้ายฟันม้า ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า หินฟันม้า. (ดู เฟลด์สปาร์). - ฟันหนู
หมายถึง น. ชื่อเครื่องหมาย ๒ ขีด รูปดังนี้ " สำหรับเขียนบนสระ ิให้เป็น สระ ื ,มูสิกทันต์ ก็ว่า. - ฟันหลอ
หมายถึง น. ฟันที่มีช่องว่างระหว่างฟันซึ่งเกิดจากฟันหลุด กร่อน หรือหักจนถึงโคนฟัน เป็นต้น. - ฟันเฟือง
หมายถึง น. ล้อหรือวงจักรที่มีซี่โดยรอบ. - ฟันเลื่อย
หมายถึง น. ลายคดกริชอย่างลายฟันปลา. - ฟั่น
หมายถึง ก. คลึงสิ่งเป็นเส้นหลายเส้นให้เข้าเกลียวกัน เช่น ฟั่นด้าย, นำป่านหรือปอเป็นต้นมาตีเกลียวให้เป็นเชือก เรียกว่า ฟั่นเชือก, คลึงขี้ผึ้งที่มีไส้อยู่ภายในให้เป็นเล่มเทียน เรียกว่า ฟั่นเทียน. - ฟั่น
หมายถึง ก. มืดมัว, ยุ่งเหยิง, ปะปน. - ฟั่นเฝือ
หมายถึง ว. รกชัฏ, ยุ่งเหยิง, ปนคละกันยุ่ง, เคลือบคลุม เช่น สำนวนฟั่นเฝือ. - ฟั่นเฟือน
หมายถึง ว. หลงใหล, เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, คุ้มดีคุ้มร้าย, เช่น มีสติฟั่นเฟือน จิตใจฟั่นเฟือน. - ฟั้น
หมายถึง ก. นวด, ขยำ. - ฟาก
หมายถึง น. ลำไม้ไผ่เป็นต้นที่ผ่าแล้วสับให้แตกออกเป็นอันเล็ก ๆ แต่ไม่ขาดจากกัน แล้วแบคว่ำออกเป็นแผ่น โดยมากใช้ปูเป็นพื้นเรือน เรียกว่า ฟากสับ, ส่วนที่ทำเป็นซี่แล้วใช้หวายหรือเถาวัลย์ถักให้ติดกันเป็นผืน เรียกว่าฟากซี่ หรือ ซี่ฟาก. - ฟาก
หมายถึง น. ฝั่ง, ข้าง, เช่น อยู่ฟากนี้ เรือข้ามฟาก ฟากฟ้า. - ฟาง
หมายถึง น. ฟันที่เข้าใจว่าขึ้นแทนฟันแท้ที่หักไป, มักใช้เข้าคู่กับคำ ฟัน เป็น ฟันฟาง. - ฟาง
หมายถึง น. ต้นข้าวที่เกี่ยว นวด หรือฟาดเอาเมล็ดออกแล้ว. - ฟาง
หมายถึง ว. เห็นไม่ถนัด, ทำให้เห็นไม่ถนัด, เช่น ตาฟาง. - ฟางลอย
หมายถึง น. นาป่าที่เจ้าของได้เสียค่านาตามเนื้อที่ที่ได้ปลูกข้าว เรียกว่า นาฟางลอย, ผิดกับนาคู่โค ซึ่งต้องเสียค่านาเต็มตามโฉนด. - ฟาด
หมายถึง ก. หวด, เหวี่ยง, เช่น ฟาดด้วยไม้เรียว ฟาดผ้า จระเข้ฟาดหาง; (ปาก) กินอย่างเต็มที่ เช่น ฟาดข้าวเสีย ๓ ชาม. - ฟาดหัว
หมายถึง (ปาก) ก. ให้เพื่อตัดความรำคาญเป็นต้น, ให้เพราะดูถูก, เช่น เอาเงินฟาดหัวไป. - ฟาดหัวฟาดหาง
หมายถึง ก. อาละวาด. - ฟาดเคราะห์
หมายถึง ก. ทำพิธีปัดสิ่งชั่วร้ายให้ไปจากตัว, สละสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้เคราะห์สูญหายไป; (ปาก) ตัดใจยอมเสียสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปเพื่อให้หมดเคราะห์ หรือตัดใจคิดว่าสิ่งที่เสียไปแล้วเป็นการทำให้หมดเคราะห์ ในความเช่น นึกว่าฟาดเคราะห์. - ฟาทอม
หมายถึง น. มาตราวัดระยะทาง เท่ากับ ๖ ฟุต หรือ ๑.๘ เมตร มักนิยมใช้วัดความลึกของทะเล. (อ. fathom). - ฟาน
หมายถึง ดู เก้ง. - ฟาย
หมายถึง ก. เอาอุ้งมือตัก. - ฟายน้ำตา
หมายถึง ก. เอามือเช็ดน้ำตาที่อาบหน้าอยู่. - ฟายมือ
หมายถึง ว. เต็มอุ้งมือ, เรียกของที่เต็มฝ่ามือที่ห่อเข้าว่า ฟายมือหนึ่ง. น. ชื่อมาตราตวง ๘ ฟายมือ เป็น ๑ ทะนาน. - ฟาร์ม
หมายถึง น. อาณาบริเวณที่ใช้ทำการเกษตรกรรม มีเพาะปลูก เลี้ยงสัตว์ เช่น ทำฟาร์มปลูกข้าวโพดข้าวฟ่างเลี้ยงไก่เลี้ยงปลาเป็นต้น. (อ. farm). - ฟาสซิสต์
หมายถึง น. ลัทธิการเมืองที่ผู้นำรวบอำนาจทั้งทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมไว้หมด และมีนโยบายชาตินิยมอย่างรุนแรง แต่เคารพในกรรมสิทธิ์ของเอกชน, ผู้ที่นิยมลัทธินั้น. ว. เกี่ยวกับลัทธิฟาสซิสต์. (อ. fascism, fascist). - ฟิด
หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงจาม. - ฟิต
หมายถึง ว. คับจนรัดรูป เช่น เสื้อฟิต กางเกงฟิต; แข็งแรง, กระปรี้กระเปร่า, เช่น ร่างกายกำลังฟิต. (อ. fit). ก. ฝึกซ้อม เช่น ฟิตเต็มที่. - ฟิตเครื่อง
หมายถึง ก. ปรับเครื่องยนต์ให้กระชับหรืออยู่ในสภาพปรกติ, เรียกช่างแก้เครื่องยนต์ว่า ช่างฟิต. - ฟิบ
หมายถึง ว. อาการที่ปลายจมูกแฟบลงเล็กน้อย. - ฟิล์ม
หมายถึง [ฟิม] น. แผ่นวัตถุบางประเภทพลาสติกชนิดหนึ่ง ฉาบผิวด้วยสารเคมีที่ไวต่อแสง ใช้สำหรับถ่ายรูป ถ่ายภาพยนตร์. (อ. film). - ฟิวส์
หมายถึง น. อุปกรณ์ไฟฟ้าชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นโลหะเจือที่มีขีดหลอมตัวตํ่า เช่น โลหะดีบุกเจือตะกั่ว ใช้ต่อเข้ากับวงจรไฟฟ้าเพื่อป้องกันมิให้กระแสไฟฟ้าที่มีขนาดเกินกำหนดเคลื่อนที่เข้าวงจรไฟฟ้าได้. (อ. fuse). - ฟิสิกส์
หมายถึง น. วิทยาศาสตร์กายภาพแขนงหนึ่งซึ่งกล่าวถึงสมบัติทางกายภาพของสารต่าง ๆ และพลังงาน. (อ. physics). - ฟีก
หมายถึง (โบ) ก. แฝง; อิง; หลีก. - ฟี่,ฟี้
หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงลมรั่วออกจากที่อัดลมไว้ เช่น เสียงปล่อยลมดังฟี้ นอนกรนฟี้. - ฟืดฟาด
หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงหายใจแรง ๆ เวลาเหนื่อยมาก ๆ, ฟูดฟาด ก็ว่า. - ฟืน
หมายถึง น. ไม้สำหรับใช้เป็นเชื้อไฟ, ลักษณนามเรียกตามลักษณะ เช่น ดุ้น อัน ท่อน ชิ้น.
