คำในภาษาไทย หมวด ต
รวมคำในภาษาไทย หมวด ต
คำในภาษาไทย หมวด ต ตามที่เคยรู้จัก คำในภาษาไทย มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- ต
หมายถึง พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต. - ตก
หมายถึง ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับตํ่าในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น นํ้าตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น ฝีมือตก มือตก เสียงตก; เพาะข้าวลงในตากล้า เรียกว่า ตกกล้า; เอาเบ็ดเกี่ยวเหยื่อหย่อนลงไปให้ปลาหรือกุ้งกินแล้ววัดหรือสาวขึ้นมา เช่น ตกปลา ตกกุ้ง; ย่างเข้า เช่น ตกเย็น ตกคํ่า ตกฤดูหนาว; เรียกสีที่ละลายออกหรือจางไปในเวลาซักหรือถูกแดดเป็นต้นว่า สีตก; ได้, ถึง, เช่น ตกทุกข์ ตกระกำลำบาก; มาถึง เช่น คำสั่งยังไม่ตก ของที่สั่งตกมาแล้ว; ขาดหายไป เช่น เขียนหนังสือตก; เขียนคำที่ขาดเติมลง เช่น ตกหนังสือ; ไม่ได้ขึ้นยานพาหนะเพราะไปไม่ทันหรือไม่มีค่าโดยสาร เช่น ตกรถ ตกเรือ; เอาเงินหรือสิ่งของให้ไปก่อนแล้วคิดเอาเป็นพืชผลภายหลังตามแต่จะตกลงกัน เช่น ตกข้าว คือ เอาเงินให้ไปก่อนแล้วคิดเอาข้าวทีหลัง; โดยปริยายหมายความว่า ลดลงตํ่า เป็นอาการแสดงว่า กลัว ยอมแพ้ หรือหมดกำลัง เป็นต้น เช่น คอตก หัวตก หางตก. ว. สำเร็จ เช่น แก้ตก ปลงตก คิดตก. - ตกกระ
หมายถึง ว. มีลักษณะเป็นจุดดำ ๆ เล็กบ้างโตบ้างที่ผิวกายคน สัตว์ หรือสิ่งอื่น ๆ. - ตกกระไดพลอยโจน
หมายถึง (สำ) จำเป็นที่จะต้องยอมเข้าไปเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่มีทางเลี่ยง. - ตกขอบ
หมายถึง ว. ที่สุดข้างใดข้างหนึ่ง เช่น ขวาตกขอบ, เต็มที่ เช่น ฮาตกขอบ. - ตกขาว
หมายถึง น. โรคระดูขาว, มุตกิด ก็เรียก. - ตกขุย
หมายถึง ก. ออกดอกเป็นเมล็ด (ใช้แก่ไม้ไผ่). - ตกข่าว
หมายถึง ก. ไม่รู้ข่าวที่คนอื่น ๆ รู้. - ตกข้าว
หมายถึง น. วิธีการที่นายทุนให้เงินชาวนากู้ก่อนที่จะลงมือทำนา โดยตกลงกันว่าชาวนาจะให้ข้าวเปลือกแก่นายทุนแทนเงินหลังจากนวดข้าวเสร็จแล้ว. - ตกคลัก
หมายถึง ก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่นํ้างวด, ตกปลัก ก็ว่า; ในการเล่นดวดหมายถึงลักษณะที่หมาก ๓ ตัวเดินไปถึงที่สุด มารวมกันอยู่ในตาที่จะสุกจวนจะออกแล้ว แต่ทอดแต้มออกไม่ได้; โดยปริยายหมายถึงอาการที่คนมารวมกันมาก ๆ ไปไหนไม่ได้. - ตกค้าง
หมายถึง ว. หลงเหลืออยู่. - ตกงาน
หมายถึง ก. ว่างงาน, ไม่มีงานทำ. - ตกจั่น
หมายถึง ก. ออกดอก (ใช้แก่หมากและมะพร้าว). - ตกดิน
หมายถึง ก. อาการที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป. - ตกตะกอน
หมายถึง ก. มีตะกอนนอนก้น. - ตกตะลึง
หมายถึง ก. ตกใจจนพูดไม่ออก, แสดงอาการงงงัน. - ตกต่ำ
หมายถึง ก. มีฐานะหรือค่าลดลงกว่าเดิม. - ตกถังข้าวสาร
หมายถึง ดู หนูตกถังข้าวสาร. - ตกทอง
หมายถึง น. วิธีการหลอกลวงด้วยการใช้ทองปลอมที่มีน้ำหนักมากกว่าไปแลกเป็นทองแท้ที่มีน้ำหนักน้อยกว่า. - ตกทอด
หมายถึง ก. ตกสืบกันมาเป็นทอด ๆ, สืบจากผู้หนึ่งไปยังอีกผู้หนึ่ง, เช่น มรดกตกทอด; เรียกบำเหน็จบำนาญที่ตกแก่ทายาทของผู้รับบำเหน็จบำนาญว่า บำเหน็จตกทอด หรือ บำนาญตกทอด. - ตกที่นั่ง
หมายถึง ก. ตกอยู่ในฐานะ, ตกอยู่ในภาวะ, เช่น ตกที่นั่งลำบาก ตกที่นั่งเสียเงิน. - ตกท้องช้าง
หมายถึง ก. ลักษณะที่สายป่านว่าวเป็นต้นมีนํ้าหนักมากถ่วงลงเกินควร. - ตกนรกทั้งเป็น
หมายถึง (สำ) ก. ได้รับความลำบากแสนสาหัสเช่นคนที่ได้รับโทษทัณฑ์ในเรือนจำ. - ตกน้ำมัน
หมายถึง ว. เรียกเสาหรือประตูเรือนที่มีนํ้ามันซึมออกมาว่า เสาตกนํ้ามัน หรือ ประตูตกนํ้ามัน. - ตกน้ำไม่ว่าย
หมายถึง (สำ) ก. ไม่ช่วยตัวเอง. - ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้
หมายถึง (สำ) ก. ตกอยู่ในที่คับขันอย่างไรก็ไม่เป็นอันตราย, เป็นคำเปรียบเทียบ หมายความว่า ตกอยู่ที่ใดก็ไม่สูญหาย เช่น ของหลวงตกนํ้าไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้. - ตกประหม่า
หมายถึง ก. รู้สึกสะทกสะท้านพรั่นใจ. - ตกปลอก
หมายถึง ก. สวมปลอกที่ตีนคู่หน้าของช้าง เพื่อไม่ให้ไปหากินไกลหลังจากที่ใช้งานแล้ว. - ตกปลัก
หมายถึง ก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่นํ้างวด, ตกคลัก ก็ว่า. - ตกปากตกคำ
หมายถึง ก. ตกลง, รับรอง, ตกปากลงคำ ก็ว่า. - ตกผลึก
หมายถึง ก. กลายเป็นผลึก (ใช้แก่สารละลาย). - ตกพุ่มม่าย
หมายถึง ก. อยู่ในฐานะที่เป็นม่าย. ว. เรียกชายหรือหญิงที่หย่าขาดจากความเป็นผัวเมียกันหรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายจากไป, เป็นม่าย ก็ว่า. - ตกฟอง
หมายถึง ก. ออกไข่ เช่น ไก่ตกฟอง. - ตกฟาก
หมายถึง ก. เกิด, เรียกเวลาที่เด็กออกพ้นครรภ์มารดาว่า เวลาตกฟาก (พื้นเรือนโบราณโดยมากเป็นฟาก); โดยปริยายใช้ในลักษณะที่พูดคำเถียงคำไม่หยุดปากว่า เถียงคำไม่ตกฟาก. - ตกมัน
หมายถึง ว. ลักษณะที่ต่อมน้ำมันที่ขมับของช้างบวมโตและมีน้ำมันใส ๆ ไหลออกมา ช้างตัวผู้จะมีอารมณ์รุนแรง ก้าวร้าว ดุร้าย มีกลิ่นสาบฉุน, เรียกช้างที่มีอาการเช่นนั้นว่า ช้างตกมัน. - ตกมูก
หมายถึง ก. อาการที่นํ้าเมือกไหลออกทางทวารหนัก. - ตกม้าตาย
หมายถึง (สำ) ว. แพ้เร็ว, ยุติเร็ว, เรียกเต็มว่า สามเพลงตกม้าตาย. - ตกยาก
หมายถึง ก. ลำบาก, ยากจน, ขัดสน. - ตกรางวัล
หมายถึง ก. ให้รางวัล. - ตกลง
หมายถึง ก. ยินยอมพร้อมใจ, ปลงใจ. - ตกลูก
หมายถึง ก. ออกลูก (ใช้แก่สัตว์สี่เท้า). - ตกล่องปล่องชิ้น
หมายถึง (สำ) ก. ตัดสินใจที่จะร่วมมือหรือร่วมชีวิตด้วย. - ตกว่า
หมายถึง ว. คือ, คือว่า, รวมความว่า, ลงความว่า, ถือเอาว่า, บางทีใช้ว่า ตก ก็มี เช่น ตกมีฤทธิไกรกว่าพี่ยา. (อิเหนา). - ตกสนับ
หมายถึง ก. อาการที่หญ้าโทรมทับหญ้าที่ขึ้นใหม่อีก. - ตกสะเก็ด
หมายถึง ก. อาการที่เลือดและนํ้าเหลืองแห้งติดกรังอยู่ที่ปากแผล. - ตกหนัก
หมายถึง ก. รับทุกข์, รับเคราะห์, รับภาระหรือหน้าที่หนัก. - ตกหมก
หมายถึง ก. อาการที่เลือดระดูเสียที่หมักหมมอยู่ข้างในไหลออกมา. - ตกหลุม,ตกหลุมพราง
หมายถึง (สำ) ก. ถูกลวงด้วยเล่ห์กลหรืออุบาย, เสียรู้, หลงกล. - ตกหล่น
หมายถึง ก. ขาดตกไปโดยไม่ตั้งใจ. - ตกอับ
หมายถึง ก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก. - ตกเขียว
หมายถึง น. วิธีการที่นายทุนให้เงินแก่ชาวนาหรือชาวไร่กู้เมื่อข้าวในนาลัดใบหรือลำไยมีลูกขนาดหัวแมลงวันแล้ว โดยตกลงกันว่าชาวนาชาวไร่จะให้ข้าวเปลือกหรือลำไยแก่นายทุนแทนเงินหลังจากนวดข้าวแล้วหรือหลังจากเก็บลำไยได้แล้ว, โดยปริยายหมายถึงการที่พ่อแม่รับเงินจากนายทุนซึ่งจ่ายให้เป็นค่าตัวเด็กผู้หญิงซึ่งยังเรียนหนังสือไม่จบไว้ล่วงหน้า เมื่อเรียนจบแล้วนายทุนจะมารับตัวเด็กไปเพื่อค้าประเวณีเป็นการใช้หนี้คืนให้แก่นายทุน. - ตกเครือ
หมายถึง ก. ออกเครือ (ใช้แก่กล้วย). - ตกเบิก
หมายถึง ก. ได้รับเงินที่ค้างจ่ายย้อนหลัง. - ตกเบ็ด
หมายถึง ก. หย่อนเบ็ดล่อปลา, โดยปริยายหมายความว่า ล่อให้หลงโดยมีเครื่องล่อ. น. ชื่อการพนันอย่างหนึ่ง. - ตกเป็น
หมายถึง ก. กลายเป็น เช่น ตกเป็นของเขา ตกเป็นข่าว ตกเป็นจำเลย. - ตกเป็นพับ
หมายถึง ก. นับเป็นสูญ. - ตกเป็นเบี้ยล่าง
หมายถึง (สำ) ก. ตกเป็นรองเขา, เสียเปรียบเขา. - ตกเลือด
หมายถึง ก. แท้งลูก, อาการที่เลือดออกผิดธรรมดาเนื่องจากแท้งลูกเป็นต้น, ราชาศัพท์ว่า ตกพระโลหิต. - ตกแต่ง
หมายถึง ก. ประดับ, ปรุงจัดให้ดี, ทำให้งาม. - ตกแสก
หมายถึง ว. ที่หวีแหวกกลางศีรษะ (ใช้แก่ผม). - ตกใจ
หมายถึง ก. สะดุ้งขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้ยินเสียงดัง ๆ หรือมีใครมาถูกต้องตัว, ใจหาย. - ตกใต้เถรเทวทัต
หมายถึง (สำ) ก. ตกนรกขุมตํ่าสุด. - ตกใน
หมายถึง ก. อาการที่เลือดไม่ไหลออกข้างนอก ตกลงภายในเมื่อถูกแทงหรือฟันเป็นต้น เรียกว่า เลือดตกใน; โดยปริยายใช้เรียกอาการที่ต้องกลํ้ากลืนความทุกข์ไว้ ไม่แสดงออกมาว่า นํ้าตาตกใน. - ตง
หมายถึง น. ไม้เครื่องเรือนที่วางบนรอดหรือคานสำหรับรองพื้นกระดานหรือฟาก. - ตง
หมายถึง น. ชื่อไผ่ชนิด Dendrocalamus asper (Schult. f.) Heyne ในวงศ์ Gramineae ลำต้นใหญ่ ไม่มีหนาม หน่อกินได้. - ตงฉิน
หมายถึง ว. ซื่อตรง, ซื่อสัตย์. (จ. ตงฉิน ว่า อำมาตย์ซื่อสัตย์). - ตงิด
หมายถึง [ตะหฺงิด] ว. เล็กน้อย, ทีละน้อย ๆ, (ใช้แก่อาการเกี่ยวกับความรู้สึก) เช่น โกรธตงิด ๆ หิวตงิด ๆ. - ตงุ่น
หมายถึง [ตะหฺงุ่น] ว. เรียกนํ้าตาลที่เคี่ยวจนเป็นยางอย่างนํ้าผึ้งว่า นํ้าตาลตงุ่น. - ตจ,ตจ-
หมายถึง [ตะจะ-] น. หนัง, เปลือกไม้. (ป.). - ตจปัญจกกรรมฐาน
หมายถึง [ตะจะปันจะกะกำมะถาน] น. กรรมฐานอันบัณฑิตกำหนดด้วยอาการมีหนังเป็นที่ ๕ เป็นอารมณ์ คือ กรรมฐานที่ท่านสอนให้พิจารณาส่วนต่าง ๆ ของร่างกายตั้งแต่ผม ขน เล็บ ฟัน ไปถึงหนังเป็น ๕ อย่าง. (ป.). - ตจสาร
หมายถึง [ตะจะสาน] น. ต้นไม้มีผิวเปลือกแข็งเช่นต้นไผ่. (ป. ตจสาร ว่า ต้นไม้มีเปลือกเป็นแก่น). - ตด
หมายถึง น. ชื่อแมลงพวกด้วงปีกแข็งหลายชนิดหลายสกุล เช่น สกุล Pherosophus, Brachinus ในวงศ์ Carabidae หัวและอกเล็ก แคบ ท้องโต ปีกแข็งคลุมส่วนท้องไม่หมด ลำตัวยาว ๒-๓ เซนติเมตร ท้องกว้าง ๕-๘ มิลลิเมตร สีนํ้าตาลอมเหลืองหรือนํ้าตาลแก่ มีลายสีเข้มตามหัว อก และท้อง เมื่อถูกรบกวนสามารถปล่อยสารพิษประเภทควินอลออกมาทางก้นได้ ที่สำคัญได้แก่ ชนิด P. siamensis, P. occipitalis และ P. javanus, พายัพเรียก ขี้ตด. - ตด
หมายถึง ก. อาการที่ลมระบายออกทางทวารหนัก, ผายลม. น. ลมที่ออกจากทวารหนัก เช่น เหม็นตด. - ตดหมูตดหมา
หมายถึง ดู ย่านพาโหม. - ตติย,ตติย-
หมายถึง [ตะติยะ-] ว. ที่ ๓, คำรบ ๓, มักใช้ประกอบหน้าคำอื่น เช่น ตติยวาร. (ป.). - ตถาคต
หมายถึง [ตะถาคด] น. พระนามพระพุทธเจ้า. (ป. ตถาคต ว่า พระผู้ไปแล้วอย่างนั้น เป็นคำที่พระพุทธเจ้าทรงเรียกพระองค์เอง). - ตน
หมายถึง น. ตัว (ตัวคน) เช่น ตนเป็นที่พึ่งของตน; ลักษณนามใช้เรียกเทวดา ยักษ์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น เช่น ยักษ์ตนหนึ่ง เทวดา ๒ ตน. - ตนัย
หมายถึง [ตะไน] (แบบ) น. ลูกชาย. (ป., ส.). - ตนุ
หมายถึง [ตะนุ] (แบบ) น. ตัว, ตน. ส. ฉัน, ข้าพเจ้า. (ป., ส.). - ตนุ
หมายถึง [ตะหฺนุ] น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Chelonia mydas ในวงศ์ Cheloniidae ตีนแบนเป็นพาย ตีนหน้าใหญ่ยาวใช้เป็นหลักในการว่ายนํ้า เกล็ดบนหลังแต่ละเกล็ดมีลายเป็นทางคล้ายแสงอาทิตย์ จึงมีผู้เรียกว่า เต่าแสงอาทิตย์ ปรกติอาศัยอยู่ในทะเล จะขึ้นมาตามชายหาดเฉพาะเมื่อจะวางไข่เท่านั้น. - ตนุมัธยมา,ตนุมัธยา
หมายถึง [-มัดทะยะ-] น. ชื่อฉันท์ชนิดหนึ่ง. (ส.; ป. ตนุมชฺฌา). - ตบ
หมายถึง ก. เอาฝ่ามือหรือของแบน ๆ เป็นต้นตีอย่างแรง เช่น ตบหน้า ตบลูกเทนนิส, เอาฝ่ามือแตะเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู เช่น ตบหัวเด็ก. - ตบ
หมายถึง น. ชื่อไม้นํ้าในวงศ์ Pontederiaceae มี ๒ ชนิด คือ ชนิด Monochoria hastata (L.) Solms ขึ้นตามท้องนาที่แฉะและนํ้านิ่ง ดอกสีนํ้าเงิน ยอดอ่อนและดอกกินได้, คำสุภาพเรียกว่า ผักสามหาว, และชนิด Eichhornia crassipes (C. Martius) Solms-Laub. ขึ้นตามลำนํ้าทั่วไป ดอกสีม่วงอ่อน เรียกว่า ผักตบชวา. - ตบตา
หมายถึง (สำ) ก. หลอกหรือลวงให้เข้าใจผิด. - ตบมือ
หมายถึง ก. เอาฝ่ามือตีกันให้เกิดเสียงเพื่อแสดงความยินดีเป็นต้น, ปรบมือ ก็ว่า. - ตบมือข้างเดียวไม่ดัง
หมายถึง (สำ) ก. ทำอะไรฝ่ายเดียวไม่เกิดผล. - ตบยุง
หมายถึง น. ชื่อนกในวงศ์ Caprimulgidae ขนนุ่มสีนํ้าตาลเทา ลายกระขาว วางไข่บนพื้นดิน หากินแมลงตามลำพังในเวลากลางคืน กลางวันจะพรางตัวซ่อนอยู่ตามพื้นดิน มีหลายชนิด เช่น ตบยุงหางยาว (Caprimulgus macrurus) ตบยุงเล็ก (C. asiaticus), กระบ่า หรือ กระบ้า ก็เรียก. - ตบหัวกลางศาลา ขอขมาที่บ้าน
หมายถึง (สำ) ก. ยอมรับผิดไม่สมกับความผิดที่ทำไว้, ใช้เพี้ยนว่า ตบหัวที่ศาลา ขอขมาที่บ้าน ก็มี. - ตบหัวลูบหลัง
หมายถึง (สำ) ก. ทำหรือพูดให้กระทบกระเทือนใจในตอนแรกแล้วกลับทำหรือพูดเป็นการปลอบใจในตอนหลัง. - ตบะ
หมายถึง น. พิธีข่มกิเลสโดยทรมานตัว; การบำเพ็ญเพื่อให้กิเลสเบาบาง, การข่มกิเลส, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม). (ป., ส. ตป ว่า ความเพียรเครื่องเผาผลาญกิเลส). - ตบะแตก
หมายถึง ก. บำเพ็ญตบะต่อไปไม่ได้เพราะทนต่อสิ่งเย้ายวนไม่ไหว, หมดความอดกลั้น, สิ้นความอดทน. - ตบเท้า
หมายถึง ก. อาการเดินกระแทกตีนกับพื้นแรง ๆ ของทหารหรือตำรวจเป็นต้น เรียกว่า เดินตบเท้า. - ตบแต่ง
หมายถึง ก. ทำให้งาม; จัดให้ลูกสาวมีเรือนตามประเพณี เช่น ตบแต่งลูกสาวให้เป็นฝั่งเป็นฝา. - ตบแผละ
หมายถึง [-แผฺละ] น. การเล่นชนิดหนึ่ง มีคนเล่น ๒ คน หันหน้าเข้าหากัน แต่ละฝ่ายตบเข่าและตบมือของตัวเองก่อน จึงใช้มือซ้ายตบมือซ้ายและมือขวาตบมือขวาของอีกฝ่ายหนึ่งสลับกันกับตบมือและตบเข่า. - ตปนียะ
หมายถึง น. ทองคำ. (ป., ส.). - ตม
หมายถึง น. ดินเปียกที่เหนียวกว่าเลน. - ตม,ตม-,ตม-,ตโม,ตโม-
หมายถึง [ตะมะ-] น. ความมืด, ความเศร้าหมอง, ความเขลา. (ป.; ส. ตมสฺ). - ตมูก
หมายถึง [ตะหฺมูก] (ปาก) น. จมูก. - ตยาค
หมายถึง [ตะยาก] (แบบ) น. การสละ, การให้ปัน, เช่น อันมีใจตยาคนั้น. (ม. คำหลวง กุมาร). (ส.). - ตยาคี
หมายถึง [ตะยา-] น. ผู้บริจาค, วีรบุรุษ, นักพรต, เช่น พระศรีศรีสรศาสดา มีพระมหิมา นุภาพพ้นตยาคี. (สมุทรโฆษ). (ส.).
