ค้นเจอ 276 รายการ

ไม่ลืมหูลืมตา

หมายถึงว. งมงาย เช่น หลงจนไม่ลืมหูลืมตา.

ลืมหูลืมตา

หมายถึงก. เปิดหูเปิดตารับรู้ความเป็นไปของสิ่งต่าง ๆ ทั่วไป เช่น รู้จักลืมหูลืมตาดูโลกเสียบ้างซิ; มักใช้แก่ฝนในความปฏิเสธ หมายความว่าหนักมาก เช่น ฝนตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา.

ลืมตา

หมายถึงก. เปิดกลีบตา, ใช้ตรงข้ามกับ หลับตา; โดยปริยายหมายความว่า เกิด เช่น ตั้งแต่ลืมตาดูโลกก็สบายมาตลอด.

ล้างหู

หมายถึงก. ทำเป็นลืมเสียว่าเคยได้ยินเรื่องหรือถ้อยคำที่ระคายหู.

ลืม

หมายถึงก. หายไปจากความจำ, นึกไม่ได้, นึกไม่ออก, เช่น เขาลืมความหลัง ลืมชื่อเพื่อน, ระลึกไม่ได้เพราะขาดความเอาใจใส่เป็นต้น เช่น ลืมทำการบ้าน ลืมรดน้ำต้นไม้.

ต่างหู

หมายถึงน. ตุ้มหู.

หู

หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง; สิ่งที่ทำเป็นห่วงหรือเป็นวง ๆ เช่น หูแจว; (ปาก) เรียกส่วนหูฟังและกระบอกพูดของเครื่องรับโทรศัพท์ว่า หูโทรศัพท์.

ลืมตาอ้าปาก,ลืมหน้าอ้าปาก

หมายถึงก. มีฐานะดีขึ้นกว่าเดิมพอทัดเทียมเพื่อน เช่น เดี๋ยวนี้เขาลืมตาอ้าปากได้แล้ว เขาลืมหน้าอ้าปากได้แล้ว, เงยหน้าอ้าปาก ก็ว่า.

ลืมเลือน

หมายถึงก. ลืมไปบ้างหรือค่อย ๆ ลืมไปจากความทรงจำ เช่น เรื่องนี้ลืมเลือนไปบ้างแล้ว.

ลืมคอน,ลืมรัง

หมายถึงก. ลืมกลับบ้าน, ลืมบ้านเรือน, เช่น เที่ยวเสียจนลืมรัง.

มืน

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ลืม, เปิด, แย้ม, (ใช้แก่ตา) เช่น มืนตา ว่า ลืมตา.

ตุ้มหู

หมายถึงน. เครื่องประดับหู, ต่างหู.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ