ค้นเจอ 12 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เว่อ, เฮ้อ, เน้อ, เบ้อ, พึ่ง, เพิก, มังกุ, เพ้ย

เพ้อ

หมายถึงก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ.

ประเพ้อ

หมายถึง(กลอน) ก. เพ้อ.

เพ้อฝัน

หมายถึงก. คิดฝันอย่างลม ๆ แล้ง ๆ.

หลงละเมอ

หมายถึงก. สำคัญผิด, หลงเพ้อ, เช่น เขาแต่งงานไปนานแล้ว ยังหลงละเมอว่าเขาเป็นโสดอยู่.

พิลาป

หมายถึงก. รํ่าไรรำพัน, ครํ่าครวญ, ร้องไห้, บ่นเพ้อ. (ป., ส. วิลาป).

ลปก

หมายถึง[ละปก] น. คนพูดบ่นเพ้อต่าง ๆ; คนพูดด้วยความอยากได้. (ป.).

ปริเทวนะ,ปริเทวะ

หมายถึง[ปะริเทวะ-] น. ความครํ่าครวญ, ความรำพันด้วยเสียใจ, ความบ่นเพ้อ. (ป.).

ละเมอ

หมายถึงก. พูด ทำ หรือแสดงในเวลาหลับ, (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า หลงเพ้อ เช่น เขากลับไปนานแล้ว ยังละเมอว่าเขายังอยู่, มะเมอ ก็ว่า.

ไข้สันนิบาต

หมายถึง(โบ) น. ไข้ที่มีอาการสั่นเทิ้มชักกระตุกและเพ้อ เช่น ไข้สันนิบาตลูกนก ไข้สันนิบาตหน้าเพลิง.

สันนิบาต

หมายถึงน. เรียกไข้ชนิดหนึ่งมีอาการสั่นเทิ้ม ชักกระตุก และเพ้อ ว่า ไข้สันนิบาต เช่น ไข้สันนิบาตลูกนก ไข้สันนิบาตหน้าเพลิง. (ป., ส.).

วิประลาป,วิปลาป

หมายถึง[วิปฺระลาบ, วิบปะ-] น. การพูดเพ้อ, การพูดพรํ่า; การทุ่มเถียง, การโต้ตอบ; การอ้อนวอน, การพรํ่าบ่น. (ป. วิปฺปลาป; ส. วิปฺรลาป).

สมบัติบ้า

หมายถึงน. ทรัพย์สินหรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่เพ้อฝันว่าจะได้ เช่น คิดสมบัติบ้า; ข้าวของที่เก็บไว้แต่ไม่มีประโยชน์ เช่น สมบัติบ้าเต็มตู้ไปหมด ไม่รู้จักทิ้งเสียบ้าง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ