ค้นเจอ 1,238 รายการ

ป่าน

หมายถึงน. ชื่อพรรณไม้หลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เปลือกเป็นใยเหนียว ใช้ทอผ้าและทำเชือก เช่น ป่านรามี [Boehmeria nivea (L.) Gaudich.] ในวงศ์ Urticaceae, ป่านมนิลา (Musa textilis L.) ในวงศ์ Musaceae; เชือกที่ทำด้วยป่าน, ถ้าใช้ชักว่าวเรียกว่า ป่านว่าว, ถ้าเป็นเส้นเล็กเรียกว่า ป่านแลบ, ถ้ายังเป็นกาบอยู่ ยังไม่ได้ฟั่นเชือกเรียกว่า ป่านกลีบ; ชื่อผ้าเนื้อละเอียดและบางโปร่งที่ทอจากเส้นใยพืชบางชนิด เรียกว่า ผ้าป่าน.

กุหนี

หมายถึง[-หฺนี] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กระสอบป่าน, งู่หนี ก็ว่า. (ส. โคณี ว่า กระสอบป่าน).

เปลญวน

หมายถึงน. เปลที่ถักด้วยป่านเป็นตาโปร่ง.

ผ้าป่าน

หมายถึงน. ผ้าที่ทอด้วยป่าน มีลักษณะบางโปร่ง เส้นแกร่ง.

ตกท้องช้าง

หมายถึงก. ลักษณะที่สายป่านว่าวเป็นต้นมีนํ้าหนักมากถ่วงลงเกินควร.

เสาะป่าน

หมายถึงก. สาวเชือกป่านว่าวจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งเพื่อให้หายยุ่ง.

ลินิน

หมายถึงน. ผ้าทอด้วยใยป่านชนิดหนึ่งที่มาจากต้นแฟลกซ์. (อ. linen).

สันทาน

หมายถึงน. สายป่าน, เชือก, เครื่องผูกพัน. (ป., ส.).

กระสอบ

หมายถึงน. เครื่องสานหรือทอด้วยต้นกระจูดหรือป่านปอเป็นต้น สำหรับบรรจุข้าวและของอื่น ๆ.

วาก,วาก-,วาก-,วากะ

หมายถึง[วากะ-] น. เปลือกไม้, ป่าน, ปอ. (ป.; ส. วลฺก).

ศาณ

หมายถึงน. ผ้าป่าน. ว. ทำด้วยป่านหรือปอ. (ส.; ป. สาณ).

ผ่อน

หมายถึงก. ทำให้หย่อนหรือคลายความตึง เช่น ผ่อนสายป่านว่าว ผ่อนหนี้ ผ่อนอารมณ์.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ