ตัวกรองผลการค้นหา
นิสัยใจคอ
หมายถึงน. อัธยาศัย, นิสัยที่เกิดจากใจจริง เช่น นิสัยใจคอมีเมตตากรุณา นิสัยใจคอโหดเหี้ยมทารุณ.
ระดับภาษาและลักษณะการใช้
ลักษณะนาม
อักษร ๓ หมู่
ระดับของภาษา
นิสัย
หมายถึงน. ความประพฤติที่เคยชิน เช่น ทำจนเป็นนิสัย; ที่พึ่ง, ที่พักพิง, ที่อาศัย, เช่น ขอนิสัยในการอุปสมบท. (ป. นิสฺสย).
เสียนิสัย
หมายถึงก. มีนิสัยไม่ดี เช่น พ่อแม่มีลูกคนเดียว จึงตามใจจนลูกเสียนิสัย เอาแต่ใจตัวเอง.
บ่มนิสัย
หมายถึงก. อบรมให้มีการประพฤติปฏิบัติในทางที่ดีจนเป็นนิสัย.
ถ่ายแบบ
หมายถึงก. เอาแบบอย่าง; ถอดแบบ, ถอดลักษณะหรือนิสัยใจคอมา, เช่น ถ่ายแบบพ่อ ถ่ายแบบแม่.
อารมณ์ขัน
หมายถึงน. ลักษณะนิสัยที่มักเห็นเรื่องต่าง ๆ เป็นเรื่องชวนขัน.
ไม่ถูกโรคกัน
หมายถึง(ปาก) ก. เข้ากันไม่ได้, ไม่ถูกนิสัยกัน.
ดัดสันดาน
หมายถึงก. แก้นิสัยให้ดี.
บอกยี่ห้อ
หมายถึง(ปาก) ก. แสดงกิริยาท่าทีหรือคำพูดให้รู้ว่ามีลักษณะนิสัยใจคอหรือชาติตระกูลเป็นอย่างไรเป็นต้น.
เคยตัว
หมายถึงก. ติดเป็นนิสัยประจำตัว.
อบรม
หมายถึงก. แนะนำพรํ่าสอนให้ซึมซาบเข้าไปจนติดเป็นนิสัย, แนะนำชี้แจงให้เข้าใจในเรื่องที่ต้องการ, ขัดเกลานิสัย, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับ บ่มนิสัย เป็น อบรมบ่มนิสัย.
กล่อมเกลี้ยง
หมายถึงก. อบรมเลี้ยงดูให้มีนิสัยดี.
