ค้นเจอ 1,132 รายการ

ประพฤติ

หมายถึง[ปฺระพฺรึด] น. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทำหรือปฏิบัติตน, การทำตาม, เหตุต้นเค้า. ก. ทำตาม, ปฏิบัติ, เช่น ประพฤติธรรม; กระทำ, ดำเนินตน, ปฏิบัติตน, เช่น ประพฤติดี ประพฤติชั่ว. (ส. ปฺรวฺฤตฺติ; ป. ปวุตฺติ).

แสดง

หมายถึง[สะแดง] ก. ชี้แจง, อธิบาย, บอกข้อความให้รู้, เช่น แสดงธรรม แสดงปาฐกถา, ทำให้ปรากฏออกมา เช่น แสดงตัว แสดงหลักฐาน; เล่น เช่น แสดงละคร แสดงภาพยนตร์. (ข. แสฺฎง).

เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม

หมายถึง(สำ) ก. ประพฤติตนตามที่คนส่วนใหญ่ประพฤติกัน.

นอกรีต,นอกรีตนอกรอย

หมายถึงว. ไม่ประพฤติตามจารีตประเพณี.

ขัดขืน

หมายถึงก. ไม่ประพฤติตาม, ไม่ทำตาม.

ธรรมนิยม

หมายถึงน. ความประพฤติที่มีธรรมเป็นที่ตั้ง.

มิจฉาจริยา

หมายถึงน. การประพฤติผิด.

เข้าคอ

หมายถึงก. ประพฤติให้ถูกใจกันได้, มีความประพฤติถูกกัน, ไม่ขัดคอกัน.

จริยา

หมายถึง[จะ-] น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาส เช่น ธรรมจริยา.

สัมมาจริยา

หมายถึงน. การประพฤติชอบ. (ป.).

ธรรมนิเวศ

หมายถึงน. การเข้าประพฤติธรรม, การเข้าศาสนา.

คดโกง

หมายถึงก. ประพฤติทุจริต, ไม่ซื่อตรง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ