ตัวกรองผลการค้นหา
เอ่ย
หมายถึงก. เปล่งเสียงพูด, เริ่มพูด. ว. คำออกเสียงใช้ในความเพื่อให้ทาย เช่น นกอะไรเอ่ย.
ต้นกำเนิดความเป็นมาผัดกะเพรา
คําพังเพย หมายถึง?
พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง หมายถึงอะไร
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์ หมวดสรรพนาม
เอย,เอย,เอ่ย,เอ่ย
หมายถึงคำกล่าวประกอบหลังชื่อ เป็นเชิงปรารภเป็นต้น หรือลงท้ายคำกลอน เช่น แม่เอย แกอย่ามาห้ามข้า ตัวของลูกยาก็ไม่ฟัง. (มโนห์รา), เจ้ามัทรีเจ้ามาไยเวลาปานฉะนี้ พระน้องเอ่ย ผิดเวลากาล. (ม. ร่ายยาว กุมาร), ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมลฑล และทิ้งตนตัวเปลี่ยวอยู่เดียวเอย. (บทดอกสร้อย).
ขาน
หมายถึงก. กล่าว, เรียก, เอ่ย, พูด, ตอบ, เช่น ขานรับ ขานยาม.
เอื้อนอรรถ,เอื้อนเอ่ย,เอื้อนโอฐ,เอื้อนโอฐ
หมายถึง(กลอน) ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้แก่กิริยาที่ทำทีอิดเอื้อนไม่ใคร่พูดออกมาง่าย ๆ.
พูด
หมายถึงก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
กลับคำ
หมายถึงก. พูดแล้วไม่เป็นตามพูด, ไม่ทำตามที่พูดไว้, พูดแล้วเปลี่ยนคำพูด.
เราะร้าย
หมายถึงก. พูดมากหยาบคาย, พูดไม่เพราะ.
ปากไม่มีหูรูด
หมายถึงว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.
หุบปาก
หมายถึงก. ปิดปาก, หยุดพูด, ไม่พูด.
ซิบซับ
หมายถึงก. พูดซุบซิบ, พูดกระซิบ.
ล่อแล่
หมายถึงก. พูดไม่ชัด, พูดไม่ได้ความ.
ทุ้ย
หมายถึงก. พูดเดาส่ง, พูดพุ่งส่ง.
