ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา การ, เศลษ, กรรเกด, สมภพ, ประสูติ,ประสูติ-, กำเนิด, อุปบัติ, ชนม,ชนม-,ชนม์, ประสูติการ, สูติ,สูติ-, วิทาลน์
สมภพ
หมายถึง[-พบ] น. การเกิด, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระราชสมภพ และ พระบรมราชสมภพ. (ป., ส. สมฺภว).
สาเหตุการเกิดภาษา
มูลเหตุที่ทำให้เกิดมีคำราชาศัพท์
คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์
จังไร กับ จัญไร
ประสูติ,ประสูติ-
หมายถึง[ปฺระสูด, ปฺระสูติ-] (ราชา) น. การเกิด; การคลอด. ก. เกิด; คลอด. (ส. ปฺรสูติ; ป. ปสูติ).
กำเนิด
หมายถึง[กำเหฺนิด] น. การเกิด เช่น บิดามารดาเป็นผู้ให้กำเนิดแก่บุตร, มูลเหตุดั้งเดิม เช่น ตัวหนังสือไทยมีกำเนิดมาอย่างไร. ก. เกิด, มีขึ้น, เป็นขึ้น, เช่น โลกกำเนิดมาจากดวงอาทิตย์.
อุปบัติ
หมายถึง[อุปะบัด, อุบปะบัด] น. การเข้าถึง เช่น คติอุปบัติ = การเข้าถึงคติ, การเกิด. (ป. อุปปตฺติ).
ชาติ,ชาติ,ชาติ-,ชาติ-
หมายถึง[ชาด, ชาติ-, ชาดติ-] น. การเกิด เช่น ชาตินี้ ชาติหน้า; กำเนิด เช่น มีชาติมีสกุล; เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาติเสือ ชาติขี้ข้า; ชนิด, จำพวก, ชั้น, หมู่; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิมหรือหมายถึงพวกหรือหมู่ เช่น คชาชาติ มนุษยชาติ. (ป., ส.).
ชนม,ชนม-,ชนม์
หมายถึง[ชนมะ-, ชน] น. การเกิด. (ส. ชนฺมนฺ).
ประสูติการ
หมายถึงน. การเกิด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระประสูติการ.
สูติ,สูติ-
หมายถึง[สู-ติ-] น. การเกิด, กำเนิด, การคลอดบุตร. (ส.).
เกิด
หมายถึงก. เป็นขึ้น, มีขึ้น, กำเนิด; มีขึ้นเป็นขึ้นโดยกะทันหัน เช่น เกิดตายไปเสียก่อนที่จะได้รับมรดก เกิดฝนตกลงมา.
ถือกำเนิด
หมายถึงก. เกิด.
ปิตุภูมิ
หมายถึง[-พูม] น. บ้านเกิด, เมืองเกิด.
ประภพ
หมายถึงน. การเกิดก่อน; แดน, ที่เกิด. (ส. ปฺรภว).