ตัวกรองผลการค้นหา
เสวย
หมายถึง[สะเหฺวย] ก. ได้รับ, ได้ประสบ, เช่น เสวยทุกขเวทนา, ได้รับประโยชน์ เช่น เสวยสิทธิ์. (ข. โสฺวย).
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ความสุข
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด พบสุข
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์ หมวดอาหาร
การเขียนคำอวยพร
หมายถึง[สะเหฺวย] (ราชา) ก. กิน, เสพ, เช่น เสวยพระกระยาหาร เสวยพระสุธารส; ครอง เช่น เสวยราชย์. (ข. โสฺวย).
สุข,สุข-
หมายถึง[สุก, สุกขะ-] น. ความสบายกายสบายใจ เช่น ขอให้อยู่ดีมีสุข เกิดมาก็มีสุขบ้างทุกข์บ้าง, มักใช้เข้าคู่กับคำ เป็น เช่น ขอให้อยู่เย็นเป็นสุข ขอให้เป็นสุข ๆ นะ. ว. สบายกายสบายใจ เช่น เดี๋ยวนี้เขาอยู่สุขสบายดี. (ป., ส.).
เสวยกรรม
หมายถึง(วรรณ) ก. ตาย เช่น หนหลังเกรงแหล่งหล้า พระบาทคิดหนหน้า อยู่เกล้าเสวยกรรมฯ. (ลอ).
ไม่เป็นสุข
หมายถึงว. ไม่มีความสุข.
ส่งความสุข
หมายถึงก. ตั้งจิตอธิษฐานให้ผู้รับบัตรอวยพรมีความสุขความเจริญในวันสำคัญ เช่น วันปีใหม่ วันเกิด.
เป็นสุข
หมายถึงก. มีความสบายกายสบายใจ เช่น เขาถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ ๑ เวลานี้จึงเป็นสุขมาก ประชาชนในประเทศนี้อยู่เย็นเป็นสุขเสมอหน้ากัน, โดยปริยายหมายความว่า ตาย เช่น ไหน ๆ เขาก็เป็นสุขไปแล้ว อโหสิให้เขาเถิด.
สมโภค
หมายถึง[-โพก] น. การเสวยสุขกายใจอันเป็นไปในทางโลก. (ป., ส.).
กระยาเสวย
หมายถึง(ราชา) น. เครื่องเสวย.
สุขสันต์
หมายถึงเฮฮา, ร่าเริง, สนุกสนาน
สันติสุข
หมายถึงน. ความสุขที่เกิดจากความสงบ เช่น รัฐบาลบริหารประเทศเพื่อสันติสุขของประชาชน.
สนุข
หมายถึง[สะหฺนุก] น. สุข. (แผลงมาจาก สุข).
