กรรมย่อมจำแนกสัตว์ คือ ให้ทราม และประณีต | หมวดความสุข |
กรรมไม่ดี ย่อมเผาผลาญในภายหลัง | หมวดความสุข |
การที่ไม่ดี และไม่เป็นประโยชน์แก่ตนนั้นทำง่าย | หมวดความสุข |
การประพฤติประโยชน์กับคนไม่ฉลาดในประโยชน์ ไม่นำสุขมาให้เลย | หมวดความสุข |
การสร้างสมความดี นำสุขมาให้ | หมวดความสุข |
การแสดงสัทธรรม นำความสุขมาให้ | หมวดความสุข |
การใดเป็นประโยชน์ด้วย ดีด้วย การนั้นแลทำได้ยากยิ่ง | หมวดความสุข |
การไม่ทำความชั่ว ย่อมก่อให้เกิดความสุข | หมวดความสุข |
การไม่ทำความชั่วทั้งปวง 1 การบำเพ็ญความดีให้เพียบพร้อม 1 การชำระจิตของตนให้ผ่องใส 1 สามนี้ คือคำสอนของพระพุทธเจ้า | หมวดความสุข |
คนมีความชั่วย่อมเดือนร้อน เพราะกรรมของตน | หมวดความสุข |
คนเรานี้ ถ้ามีอันทำชั่วลงไป ก็อย่าพึงทำความชั่วนั้นซ้ำเข้าอีก | หมวดความสุข |
ความชั่ว คนชั่ว ทำง่าย | หมวดความสุข |
ความชั่ว ไม่ทำเสียเลย จะดีกว่า | หมวดความสุข |
ความดี คนชั่ว ทำยาก | หมวดความสุข |
ความดี คนดี ทำง่าย | หมวดความสุข |
ความดี ทำไว้แล จะดีกว่า | หมวดความสุข |
ความดี โจรลักไม่ได้ | หมวดความสุข |
ความดีที่ทำไว้เองนี้แหละ เป็นทรัพย์ส่วนของตัวโดยเฉพาะ | หมวดความสุข |
ความดีที่ทำไว้เองเป็นมิตรตามตัวไปเบื้องหน้า | หมวดความสุข |
ความสงบระงับแห่งสังขารนั้น เป็นสุข | หมวดความสุข |
ความสุขอื่น ยิ่งกว่าความสงบใจไม่มี | หมวดความสุข |
ความเกิดขึ้นแห่งท่านผู้รู้ทั้งหลาย นำสุขมาให้ | หมวดความสุข |
ความไม่เบียดเบียนกันเป็นสุขในโลก | หมวดความสุข |
จะพึงมีความสุขเป็นนิตย์ ก็เพราะไม่พบเห็นคนพาล | หมวดความสุข |
ช่างดอกไม้ ร้อยพวงมาลัยได้มากมาย จากดอกไม้กองหนึ่ง ฉันใด คนเรา เกิดมาแล้วก็ควร สร้างความดีงามให้มาก ฉันนั้น | หมวดความสุข |
ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย คำว่า บุญ นี้เป็นชื่อของความสุข | หมวดความสุข |
ตายเพราะชอบธรรมดีกว่า อยู่อย่างไม่ชอบธรรม จะมีค่าอะไร | หมวดความสุข |
ถึงคราวจะสิ้นชีพ บุญก็ช่วยให้เป็นสุข | หมวดความสุข |
ทำกรรมใดแล้ว ร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำนั้นแลไม่ดี | หมวดความสุข |
ทำกรรมใดแล้ว ไม่ร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำนั้นแลดี | หมวดความสุข |
ทำดี ได้ดี ทำชั่ว ได้ชั่ว | หมวดความสุข |
ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว นำมาซึ่งความสุข | หมวดความสุข |
ธรรมนั่นแหละ ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม | หมวดความสุข |
ธีรชนสร้างความดีทีละน้อย ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความดี | หมวดความสุข |
นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง | หมวดความสุข |
บัณฑิตนั้น ถึงถูกทุกข์กระทบ ถึงพลาดพลั้งลงก็คงสงบอยู่ได้ และ ไม่ละทิ้งธรรมเพราะชอบหรือชัง | หมวดความสุข |
บัณฑิตไม่ประกอบความชั่ว เพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว | หมวดความสุข |
บาปไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ | หมวดความสุข |
บุคคลใดเคยทำกรรมชั่วไว้ แล้วกลับตัวได้ หันมาทำดีปิดกั้น บุคคลนั้นย่อมทำโลกให้แจ่มใส เหมือนดังดวงจันทร์อันพ้นจากเมฆหมอก | หมวดความสุข |
บุคคลใดในกาลก่อนเคยผิดพลาด ครั้นภายหลังเขากลับตัวได้ไม่ประมาท บุคคลนั้น ย่อมทำโลกให้แจ่มใส เหมือนดังดวงจันทร์ อันพ้นจากเมฆหมอก | หมวดความสุข |
ผู้ประพฤติธรรม ย่อมนอนเป็นสุข | หมวดความสุข |
ผู้อิ่มในธรรม ย่อมนอนเป็นสุข | หมวดความสุข |
ผู้เจริญเมตตาดีแล้ว หลับและตื่นย่อมเป็นสุข | หมวดความสุข |
พาลชนสร้างสมความชั่วทีละน้อย ก็เต็มเพียบไปด้วยความชั่ว | หมวดความสุข |
พึงสละทรัพย์ เพื่อเห็นแก่อวัยวะ พึงสละอวัยวะ ในเมื่อจะรักษาชีวิต พึงสละได้หมด ทั้งอวัยวะ ทรัพย์ และ ชีวิต ในเมื่อคำนึงถึงธรรม | หมวดความสุข |
ละเหตุทุกข์ได้ เป็นสุขในที่ทั้งปวง | หมวดความสุข |
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม | หมวดความสุข |
อย่าดูหมิ่นความชั่วว่าเล็กน้อย คงจักไม่มีผลมาถึงตัว | หมวดความสุข |
อย่าพึงสร้างความพอใจในความชั่วนั้น การสั่งสมความชั่ว เป็นการก่อความทุกข์ | หมวดความสุข |
เกียรติไม่ทิ้งผู้ตั้งอยู่ในธรรม | หมวดความสุข |
เพราะน้ำหยดทีละน้อย หม้อน้ำก็ยังเต็มได้ | หมวดความสุข |
ไม่ควรทำบาป แม้เพราะเห็นแก่กิน | หมวดความสุข |
ไม่พึงปรารถนาความสำเร็จแก่ตน โดยทางไม่ชอบธรรม | หมวดความสุข |
ไม่ได้แต่ชอบธรรมดีกว่า ถึงได้แต่ไม่ชอบธรรมจะดีอะไร | หมวดความสุข |