ผลการค้นหา

เทวบุตร* *เทวบุตร *เทวบุตร*
คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 7,788 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เทพบุตร

เทว,เทว-

หมายถึง[เทวะ-] (แบบ) น. เทวดา, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป., ส.).

เทว,เทว-

หมายถึง[ทะเว-] (แบบ) ว. สอง, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป. เทฺว).

บุตร,บุตร-

หมายถึง[บุด, บุดตฺระ-] น. ลูก, ลูกชาย. (ส. ปุตฺร; ป. ปุตฺต).

นอกกฎหมาย

หมายถึงว. ไม่ถูกกฎหมาย เช่น บุตรนอกกฎหมาย.

เท

หมายถึงก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทนํ้า เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ อย่างเทนํ้า ก็เรียกว่า ฝนเทลงมา, อาการที่คนจำนวนมาก ๆ เคลื่อนไปรวมกันตามแนวเท. ว. เอียงหรือตะแคงไปข้างหนึ่ง เช่น เรือเท พื้นเท. น. ชื่อมาตราตวงเหล้า ๑ เท เท่ากับ ๒๐ ทะนาน.

เรียงพี่เรียงน้อง

หมายถึงว. เป็นลูกพี่ลูกน้องกันตามลำดับศักดิ์ คือผู้เป็นพี่มีบุตร บุตรนั้นเรียกว่าลูกผู้พี่ น้องมีบุตร บุตรนั้นเรียกว่าลูกผู้น้อง บุตรทั้งสองฝ่ายนั้นเรียกว่า เรียงพี่เรียงน้องกัน.

วสวัดดี,วสวัตตี

หมายถึง[วะสะ-] น. ผู้ยังสัตว์ให้อยู่ในอำนาจ; ชื่อของเทวบุตรมาร. (ป.).

เทพ,เทพ,เทพ-

หมายถึง[เทบ, เทบพะ-] น. เทวดา. (ป., ส. เทว).

ยามะ

หมายถึงน. ชื่อสวรรค์ชั้นที่ ๓, เทวดาในชั้นนี้เรียกว่า ยามเทวบุตร. (ป.).

เทพย,เทพย-

หมายถึง[เทบพะยะ-] (โบ) น. เทวดา.

เทพาดิเทพ

หมายถึงน. เทวดาผู้ยิ่งกว่าเทวดาอื่น. (ป. เทวาติเทว).

ผู้รับบุตรบุญธรรม

หมายถึง(กฎ) น. ผู้ที่ได้จดทะเบียนรับบุตรของบุคคลอื่นมาเป็นบุตรของตน.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด