ตัวกรองผลการค้นหา
เทพ,เทพ,เทพ-
หมายถึง[เทบ, เทบพะ-] น. เทวดา. (ป., ส. เทว).
พิธีราชาภิเษก
คำราชาศัพท์ที่พบในพิธีราชาภิเษก
เทพ
หมายถึงน. สมณศักดิ์พระราชาคณะสูงกว่าชั้นราช ตํ่ากว่าชั้นธรรม เรียกว่า ชั้นเทพ เช่น พระเทพโมลี.
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า เทพ เช่น เทพชาตรี เทพทอง เทพนิมิต เทพบรรทม เทพประทม เทพรัญจวน.
สมมติเทพ
หมายถึงน. เทวดาโดยสมมติ หมายถึง พระเจ้าแผ่นดิน.
อติเทพ
หมายถึงน. เทวดาผู้ยิ่งกว่าเทวดาอื่น ๆ.
ทิพยมานุษ
หมายถึงน. ครึ่งเทพครึ่งมนุษย์. (ส.).
ยมราช
หมายถึงน. เทพผู้เป็นใหญ่ประจำยมโลก. (ป., ส.).
พรวด
หมายถึง[พฺรวด] ว. อาการที่เป็นไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ยับยั้ง เช่น เทพรวด; เสียงดังเช่นนั้น.
คเณศ
หมายถึง[คะเนด] น. ชื่อเทพองค์หนึ่ง มีเศียรเป็นช้าง ถือว่าเป็นเทพแห่งศิลปะ เชื่อกันว่าถ้าบูชาแล้วจะป้องกันความขัดข้องที่อาจเกิดมีขึ้นได้, วิฆเนศ พิฆเนศ วิฆเนศวร หรือ พิฆเนศวร ก็เรียก. (ส.).
พิฆเนศ,พิฆเนศวร
หมายถึง[พิคะเนสวน] น. ชื่อเทพองค์หนึ่ง มีเศียรเป็นช้าง ถือว่าเป็นเทพแห่งศิลปะ ถ้าบูชาแล้วป้องกันความขัดข้องที่จะเกิดมีขึ้นได้, คเณศ วิฆเนศ หรือ วิฆเนศวร ก็เรียก. (ส. วิฆน + อีศฺวร).
พรรเหา
หมายถึง[พัน-] ว. มาก, ยิ่ง, พันเหา ก็ใช้ เช่น คือ เทพเพียงพันเหา. (สมุทรโฆษ).
วายุ
หมายถึงน. ลม, อากาศ, ลมหายใจ; เทพแห่งลม. (ป., ส.). (ดู พายุ).
