ผลการค้นหา

อภิ

หมายถึงคำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ = มนุษย์ที่เหนือมนุษย์ทั้งหลาย. (ป.).

อภิณห,อภิณห-

หมายถึง[อะพินหะ-] ว. เสมอ, ทุกวัน. (ป.).

สิทธิ

หมายถึง[สิดทิ] น. อำนาจอันชอบธรรม เช่น บุคคลมีสิทธิและหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญ เขามีสิทธิ์ในที่ดินแปลงนี้. (ป., ส.); (กฎ) อำนาจที่จะกระทำการใด ๆ ได้อย่างอิสระ โดยได้รับการรับรองจากกฎหมาย. (อ. right).

เสื่อมสิทธิ์

หมายถึงก. มีสิทธิน้อยลง, ทำให้สิทธิเสียไป.

ประสิทธิ,ประสิทธิ-,ประสิทธิ์

หมายถึง[ปฺระสิดทิ-, ปฺระสิด] น. ความสำเร็จ. ก. ทำให้สำเร็จ. (ส. ปฺรสิทฺธิ).

ผูกขาด

หมายถึงก. สงวนสิทธิไว้แต่ผู้เดียว.

อภิเนษกรมณ์

หมายถึง[อะพิเนดสะกฺรม] น. การออกบวชเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่. (ส. อภิ + นิษฺกฺรมณ; ป. อภินิกฺขมน).

อภิสิทธิ์

หมายถึงน. สิทธินอกเหนือขอบเขต, สิทธิเหนือกฎหรือระเบียบที่วางไว้, สิทธิที่ได้รับนอกเหนือไปจากกฎหรือระเบียบที่วางไว้. (ป., ส.).

ใบสำคัญ

หมายถึงน. เอกสารที่รับรองข้อเท็จจริง ความถูกต้อง หรือสิทธิ.

อภิรักษ์

หมายถึงก. รักษา, ระวัง, ป้องกัน. (ส.; ป. อภิรกฺข).

อภิสิต

หมายถึงก. รดแล้ว, ได้รับการอภิเษกแล้ว. (ป. อภิสิตฺต; ส. อภิสิกฺต).

อภิบาล

หมายถึงก. บำรุงรักษา, ปกครอง. (ป., ส. อภิปาล).