ตัวกรองผลการค้นหา
อภิ
หมายถึงคำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ = มนุษย์ที่เหนือมนุษย์ทั้งหลาย. (ป.).
อภิณห,อภิณห-
หมายถึง[อะพินหะ-] ว. เสมอ, ทุกวัน. (ป.).
สิทธิ
หมายถึง[สิดทิ] น. อำนาจอันชอบธรรม เช่น บุคคลมีสิทธิและหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญ เขามีสิทธิ์ในที่ดินแปลงนี้. (ป., ส.); (กฎ) อำนาจที่จะกระทำการใด ๆ ได้อย่างอิสระ โดยได้รับการรับรองจากกฎหมาย. (อ. right).
เสื่อมสิทธิ์
หมายถึงก. มีสิทธิน้อยลง, ทำให้สิทธิเสียไป.
ประสิทธิ,ประสิทธิ-,ประสิทธิ์
หมายถึง[ปฺระสิดทิ-, ปฺระสิด] น. ความสำเร็จ. ก. ทำให้สำเร็จ. (ส. ปฺรสิทฺธิ).
ผูกขาด
หมายถึงก. สงวนสิทธิไว้แต่ผู้เดียว.
อภิเนษกรมณ์
หมายถึง[อะพิเนดสะกฺรม] น. การออกบวชเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่. (ส. อภิ + นิษฺกฺรมณ; ป. อภินิกฺขมน).
อภิสิทธิ์
หมายถึงน. สิทธินอกเหนือขอบเขต, สิทธิเหนือกฎหรือระเบียบที่วางไว้, สิทธิที่ได้รับนอกเหนือไปจากกฎหรือระเบียบที่วางไว้. (ป., ส.).
ใบสำคัญ
หมายถึงน. เอกสารที่รับรองข้อเท็จจริง ความถูกต้อง หรือสิทธิ.
อภิรักษ์
หมายถึงก. รักษา, ระวัง, ป้องกัน. (ส.; ป. อภิรกฺข).
อภิสิต
หมายถึงก. รดแล้ว, ได้รับการอภิเษกแล้ว. (ป. อภิสิตฺต; ส. อภิสิกฺต).
อภิบาล
หมายถึงก. บำรุงรักษา, ปกครอง. (ป., ส. อภิปาล).