ค้นเจอ 821 รายการ

ใจนักเลง

หมายถึงน. มีใจกล้าสู้; มีใจกว้างขวางกล้าได้กล้าเสีย.

นักเลง

หมายถึงน. ผู้ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น ๆ เช่น นักเลงหนังสือ นักเลงการพนัน; ผู้เกะกะระราน เช่น เป็นนักเลง, นักเลงโต ก็ว่า. ว. มีใจกว้าง กล้าได้กล้าเสีย เช่น ใจนักเลง.

หยาบคาย

หมายถึงว. ไม่สุภาพ เช่น พูดจาหยาบคาย กิริยาหยาบคาย.

กล้าได้กล้าเสีย

หมายถึงว. ใจป้ำ, ใจเป็นนักเลง, ไม่กลัวขาดทุน.

นักเลงโต

หมายถึงน. ผู้เกะกะระราน เช่น น้องชายเขาเป็นนักเลงโต ทำให้เพื่อนบ้านเดือดร้อนเสมอ ๆ, นักเลง ก็ว่า.

ราญรอน

หมายถึงก. รบ เช่น นักเลงเขาไม่หาญราญนักเลง.

ราญ

หมายถึงก. รบ เช่น นักเลงเขาไม่หาญราญนักเลง.

โสณฑ์

หมายถึงน. นักเลง, นักเลงเหล้า. (ป.; ส. เศาณฺฑ).

พร้อมใจ

หมายถึงก. ร่วมใจ, มีน้ำใจเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน, เช่น เขาพร้อมใจกันทำงาน.

ใจ

หมายถึงน. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด ใจซื่อ; จุดสำคัญของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ใจมือ, บริเวณที่ถือว่าเป็นจุดสำคัญของสถานที่ เช่น ใจบ้านใจเมือง.

ส่งใจ

หมายถึงก. ส่งน้ำใจที่มีความปรารถนาดีเพื่อให้เป็นกำลังใจแก่ผู้รับ เช่น ส่งใจไปช่วยทหารในแนวหน้า.

หัวไม้

หมายถึงน. นักเลงที่ชอบตีรันฟันแทง, มักเรียกว่า นักเลงหัวไม้.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ