ค้นเจอ 1,408 รายการ

สี่

หมายถึงน. จำนวนสามบวกหนึ่ง; เรียกเดือนที่ ๔ ทางจันทรคติว่า เดือน ๔ ตกในราวเดือนมีนาคม.

ตกลูก

หมายถึงก. ออกลูก (ใช้แก่สัตว์สี่เท้า).

แก่

หมายถึงว. มีอายุมาก เช่น แก่ไปทุกวัน ไม้แก่ เด็กคนนี้แก่กว่าเด็กคนนั้น, อยู่ในวัยชรา เช่น คนแก่ หญิงแก่, จัด เช่น เหลืองแก่ แก่เปรี้ยว แก่หวาน; โดยปริยายหมายความว่า จัดเจน หนัก หรือ ยิ่งไปในทางนั้น เช่น แก่สังคม แก่วิชา แก่เหล้า แก่เล่น แก่ไฟ.

แก่

หมายถึงบ. ใช้นำหน้านามฝ่ายรับ เช่น ให้เงินแก่เด็ก.

แก่

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ลาก เช่น แก่เกวียน.

จัตตาฬีสะ

หมายถึง(แบบ) ว. สี่สิบ. (ป.).

หน้าแก่

หมายถึงว. ที่มองดูอายุมากกว่าอายุจริง เช่น เด็กคนนี้หน้าแก่, เรียกหมากที่หน้าเต็มใกล้จะสุกว่า หมากหน้าแก่.

ถึงแก่มรณกรรม

หมายถึงก. ตาย (ใช้แก่คนทั่วไปในคำพูดที่สุภาพ), ถึงแก่กรรม หรือ ถึงมรณกรรม ก็ว่า.

จตุบท

หมายถึงน. สัตว์สี่เท้า. (ป.).

หง่อม

หมายถึง[หฺง่อม] ว. แก่มาก ในคำว่า แก่หง่อม.

หมากสง

หมายถึงน. หมากที่แก่จัด.

มะพร้าวห้าว

หมายถึงน. ผลมะพร้าวที่แก่จัด.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ