ตัวกรองผลการค้นหา
ภูมิ,ภูมิ,ภูมิ-
หมายถึง[พูม, พูมิ-, พูมมิ-] น. แผ่นดิน, ที่ดิน.
ไว้ภูมิ
หมายถึงก. ทำท่าเสมือนว่าเป็นผู้มีความรู้สูง.
ภูมิ
หมายถึง[พูม] น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ.
หมายถึง[พูม] ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ, ผึ่งผาย, เช่น วางภูมิ.
ไล่ภูมิ
หมายถึงก. ซักถามเพื่อสอบพื้นความรู้.
อรูปภูมิ
หมายถึง[อะรูบปะพูม] น. อรูปภพ.
ภูมิอากาศ
หมายถึงน. อากาศประจำถิ่น, ลักษณะอากาศเฉลี่ยของภูมิภาคแห่งใดแห่งหนึ่งในช่วงระยะเวลาหนึ่งซึ่งอาจเป็นเดือน เป็นปีหรือเป็นศตวรรษก็ได้.
จตุรภูมิ
หมายถึง[-พูม] น. ภูมิ ๔ คือ ๑. กามาวจรภูมิ ภูมิของผู้ท่องเที่ยวในกามภพ ๒. รูปาวจรภูมิ ภูมิของผู้ท่องเที่ยวในรูปภพ ๓. อรูปาวจรภูมิ ภูมิของผู้ท่องเที่ยวในอรูปภพ ๔. โลกุตรภูมิ ภูมิอันพ้นจากโลก.
เทวโลก
หมายถึงน. ภูมิเป็นที่สถิตของเทวดา.
ตรีภูมิ,ไตรภูมิ
หมายถึงน. ตรีภพ. (ส. ตฺริภูมิ).
ชายทะเล
หมายถึง(ภูมิ) น. เขตระหว่างแนวนํ้าทะเลลงตํ่าสุดกับแนวน้ำทะเลขึ้นสูงสุด.
พันธ,พันธ-,พันธ์,พันธะ
หมายถึง[พันทะ-] ก. ผูก, มัด, ตรึง. (ป., ส.). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน