ตัวกรองผลการค้นหา
ปัญญา
หมายถึงน. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. (ป.).
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ปัญญา
คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์
ปราชญ์ พึงรักษาศีล
สุดปัญญา
หมายถึงว. ใช้ปัญญาเท่าที่มีอยู่ทั้งหมด เช่น เลขข้อนี้คิดจนเกือบสุดปัญญาจึงทำได้ ฉันช่วยเขาจนสุดปัญญาแล้วก็ยังไม่สำเร็จ.
ตาทิพย์
หมายถึงน. ตาที่สามารถดูอะไรเห็นได้หมด.
หูทิพย์
หมายถึงน. หูที่จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด.
ปัญญาส,ปัญญาส-
หมายถึง[ปันยาสะ-] (แบบ) ว. ห้าสิบ. (ป.).
เทวัญ
หมายถึงน. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์.
ทิพยญาณ
หมายถึงน. ความรู้เป็นทิพย์.
เบญญา
หมายถึงน. ปัญญา.
ทิพย,ทิพย-,ทิพย์
หมายถึง[ทิบพะยะ-, ทิบ] ว. เป็นของเทวดา เช่น อาหารทิพย์, ดีวิเศษอย่างเทวดา เช่น ตาทิพย์ หูทิพย์, ดีวิเศษเหนือปรกติธรรมดา เช่น เนื้อทิพย์, ใช้ว่า ทิพ ก็มี. (ส. ทิวฺย; ป. ทิพฺพ).
โยคจักษุ
หมายถึงน. ตาทิพย์. (ส.).
สุธา
หมายถึงน. นํ้าอมฤต, อาหารทิพย์.
ทิพยรส
หมายถึงน. รสทิพย์, รสเลิศ.
