ผลการค้นหา

นามจริง* *นามจริง *นามจริง*
คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 445 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา สัจ,สัจ-,สัจจะ, เนื้อผ้า, สัตย,สัตย-,สัตย์, ฤต, สมจริง, ภาพจริง, ตัถย์

นาม,นาม-

หมายถึง[นามมะ-] น. ชื่อ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาม; คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ สำหรับเรียกคน สัตว์ และสิ่งของต่าง ๆ; สิ่งที่ไม่ใช่รูป คือ จิตใจ, คู่กับ รูป. (ป.).

ลงนาม

หมายถึงก. ลงชื่อ.

จริง,จริง ๆ

หมายถึง[จิง] ว. แน่ เช่น ทำจริง ชอบจริง ๆ; แท้, ไม่ปลอม, เช่น ของจริงไม่ใช่ของเทียม; เป็นอย่างนั้นแน่แท้ ไม่กลับเป็นอย่างอื่น เช่น ข้อนี้เป็นความจริง, ไม่เท็จ, ไม่โกหก, ไม่หลอกลวง, เช่น เรื่องจริง พูดจริง, เป็นไปตามนั้น เช่น ความฝันกลายเป็นความจริง.

ดังจริง

หมายถึงว. อย่างจริง, จริงอย่างนี้.

จริงไซร้

หมายถึงจริงแท้, เป็นจริงแน่นอน

ออกชื่อ,ออกนาม

หมายถึงก. บอกชื่อ, ขานชื่อ, แสดงชื่อ.

สมญานาม

หมายถึง[สมยานาม] น. สมญา.

นามไธย

หมายถึง[นามมะไท] น. ชื่อตั้ง, ทินนาม (เช่นนามบรรดาศักดิ์). (ป. นามเธยฺย).

รู้ไม่จริง

หมายถึงก. รู้ไม่ถ่องแท้, รู้ไม่มากพอ, เช่น เขาชอบเล่าเรื่องส่วนตัวของเพื่อน ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ไม่จริง.

นามกร

หมายถึง[นามมะกอน] (แบบ) น. ชื่อ, นาม.

ทำเนียบนาม

หมายถึงน. นามต่าง ๆ ที่พระมหากษัตริย์โปรดให้ขนานเป็นทำเนียบไว้ เช่น นามพระราชวัง นามพระที่นั่ง นามประตู นามป้อม ตลอดจนถึงนามที่ทางราชการเรียก.

ตัถย์

หมายถึง[ตัด] (แบบ) น. ความเป็นอย่างนั้น, ความจริง. ว. เป็นอย่างนั้นจริง. (ส.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด