ตัวกรองผลการค้นหา
แป้ง
หมายถึงน. สิ่งที่เป็นผงละเอียดได้จากเมล็ดพืช ผลไม้ และรากไม้ เป็นต้น ใช้เป็นอาหาร, ผงขาว ๆ ที่ทำด้วยหินเป็นต้น สำหรับผัดหน้า.
ต้นกำเนิดความเป็นมาผัดกะเพรา
แป้งกระแจะ
หมายถึงน. แป้งที่ผสมผงกระแจะ ใช้ละลายน้ำ สำหรับทาหรือเจิม.
แป้งฝุ่น
หมายถึงน. แป้งเป็นผงละเอียด ใช้ผัดหน้าหรือทาตัว.
แป้งสิบ
หมายถึงน. ปั้นสิบ.
แป้งเปียก
หมายถึงน. แป้งเจือเกลือเล็กน้อยตั้งไฟกวนให้ข้น ใช้เป็นอาหาร, แป้งที่ตั้งไฟกวนให้ข้นเหนียว ใช้แทนกาว.
แป้งหมัก
หมายถึงน. แป้งขนมจีนที่ทำจากข้าวที่หมักไว้ก่อน, ตรงข้ามกับ แป้งสด.
แป้งเท้ายายม่อม
หมายถึงน. แป้งที่ทำจากหัวของต้นเท้ายายม่อม.
ผัด
หมายถึงก. เอาสิ่งที่ใช้เป็นอาหารใส่ลงในกระทะที่มีนํ้ามันหรือนํ้าเล็กน้อย ตั้งไฟแล้วพลิกกลับไปมาจนสุก เช่น ผัดข้าว ผัดหมี่, เรียกอาหารที่ทำด้วยวิธีการเช่นนั้น เช่น ข้าวผัด หมี่ผัด; ย้ายไปย้ายมา, หมุนไปมา, ล่อให้ไล่; ขอเลื่อนเวลาไป เช่น ผัดวัน ผัดหนี้; เอาแป้งลูบที่หน้าเพื่อให้นวล เช่น ผัดหน้า.
หน้าวอก
หมายถึงน. หน้าของคนที่ผัดแป้งจนขาวเกินไป.
นวดแป้ง
หมายถึงก. ขยำแป้งให้เข้ากัน.
แป้งสารภี
หมายถึง[-สาระพี] น. แป้งที่เอาเกสรสารภีตำปนกับแป้งสำหรับทาตัว.
แป้งญวน
หมายถึง(โบ) น. แป้งข้าวเจ้า.
