ค้นเจอ 49 รายการ

ถาง

หมายถึงก. ใช้มีดเป็นต้นฟันให้เตียน เช่น ถางหญ้า ถางป่า.

ไร่

หมายถึงน. ที่ปลูกพืชและต้นไม้บนไหล่เขาหรือในที่ดอน, พื้นที่ราบที่ใช้ปลูกพืชอื่น ๆ นอกจากข้าว เช่น ไร่ฝ้าย ไร่องุ่น ไร่แตงโม; จำนวนเนื้อที่ ๔ งาน หรือ ๔๐๐ ตารางวา หรือ ๑,๖๐๐ ตารางเมตร.

หักร้างถางพง

หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.

บุกเบิก

หมายถึงก. ถางป่าเข้าไปให้เป็นไร่นา, โดยปริยายหมายความว่า ริเริ่มทำเป็นคนแรกหรือพวกแรก.

กสิกรรม

หมายถึงน. การทำไร่ไถนา.

เขษตร

หมายถึง[ขะเสด] (โบ) น. เกษตร, ทุ่ง, นา, ไร่.

ป่าใส

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ป่าไม้อ่อน, ป่าซึ่งได้ถางทำไร่มาแล้ว และมีไม้รุ่นใหม่เกิดขึ้น ซึ่งโดยมากมักเป็นไม้ชนิดขึ้นเร็ว เนื้อไม่ใคร่แข็ง.

เอาหูไปนา เอาตาไปไร่

หมายถึง(สำ) ก. แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจ.

กสิกร

หมายถึง[กะสิกอน] น. ผู้ทำไร่ไถนา.

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน

หมายถึง(สำ) ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.

ก่นสร้าง

หมายถึง(โบ) ก. ขุดโค่นต้นไม้ตอไม้และแผ้วถางเพื่อปลูกสร้าง, โก่นสร้าง ก็ว่า.

กรุย

หมายถึง[กฺรุย] น. หลักที่ปักรายไว้เป็นเครื่องหมาย เช่น ปักกรุย. ก. ปักหลักหรือถางเป็นแนวไว้ เช่น กรุยทาง. (ข. ตฺรุย).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ