ค้นเจอ 7,667 รายการ

หมายถึง[ฉอ, ฉ้อ, ฉะ] ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป.).

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.

ฉพีสติม,ฉพีสติม-

หมายถึง[ฉะพีสะติมะ-] (แบบ) ว. ที่ ๒๖ เช่น ฉพีสติมสุรทิน ว่า วันที่ ๒๖ (แห่งเดือนสุริยคติ). (ป.).

ศวะ

หมายถึงน. ศพ. (ส.; ป. ฉว).

ฉอด ๆ

หมายถึงว. อาการที่พูดหรือเถียงไม่หยุดปาก เช่น พูดฉอด ๆ เถียงฉอด ๆ.

ศาลาฉทาน

หมายถึง[-ฉ้อทาน] น. สถานที่แจกจ่ายอาหารแก่คนทั่วไปเป็นการกุศล, ฉทานศาลา ก็เรียก.

ศพ

หมายถึงน. ซากผี, ร่างคนที่ตายแล้ว. (ส. ศว; ป. ฉว).

ต่อยหอย

หมายถึงว. ฉอด ๆ, ไม่รู้จักหยุด, (ใช้แก่กริยาพูด) เช่น พูดเป็นต่อยหอย.

ษัฏ

หมายถึงว. หก. (ใช้ในคำสมาส เมื่อนำหน้าพยัญชนะพวกอโฆษะ). (ส.; ป. ฉ).

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น กล่าว นิ้ว.

ษัณ

หมายถึงว. หก. (ใช้ในคำสมาส เมื่อนำหน้าตัว ณ ม ย). (ส.; ป. ฉ).

ฉวี

หมายถึง[ฉะหฺวี] น. ผิวกาย. (ป., ส. ฉวิ).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ