ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พลูคาว, คาวตอง
คาว
หมายถึงน. กลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งอย่างกลิ่นปลาสดเนื้อสด; โดยปริยายหมายถึงความเสื่อมเสีย ความมัวหมอง มลทิน เช่น ราคีคาว คนนั้นยังมีคาว; เรียกกับข้าวว่า ของคาว, คู่กับ ขนม ว่า ของหวาน.
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์ หมวดอาหาร
"แซ่บ" กับ "แซบ" คำไหนที่ถูกต้อง
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์ หมวดเครื่องภาชนะใช้สอย
เลือดรักทระนง อ่านว่าอย่างไร
อย,อย-,อยัส
หมายถึง[อะยะ-, อะยัด] น. เหล็ก. (ป. อย; ส. อยสฺ).
เกงกอย,-เกงกอย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ เขย่ง เป็น เขย่งเกงกอย. (ไทยใหญ่ เกง ว่า กระโดดตีนเดียวเนื่องในการเล่น).
บ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ.
หรอย ๆ
หมายถึงว. ต้อย ๆ, หย็อย ๆ, (ใช้แก่กิริยาที่เด็กวิ่ง).
บ,บ,บ่
หมายถึง[บอ, บ่อ] ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
หมดราคีคาว
หมายถึงว. ไม่มีความมัวหมองทางชู้สาว (มักใช้แก่ผู้หญิง).
จำเดิม
หมายถึงบ. แต่ต้น, เริ่มแรก, แรก.
แน่บ
หมายถึงว. อาการที่วิ่งอย่างรวดเร็วไม่เหลียวหลัง เช่น โกยแน่บ.
ฉุบ
หมายถึงว. อาการที่แทงเข้าไปโดยเร็ว เช่น เขาใช้เหล็กแหลมแทงฉุบเข้าไป.
แซ่บ
หมายถึงอร่อย
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ว. อร่อย.