ค้นเจอ 285 รายการ

ก้อง

หมายถึงว. ดังมากอย่างเสียงในที่จำกัดเช่นในโบสถ์, ดังไปได้ไกล เช่น เขาตะโกนก้องมาจากที่สูง.

ก้อง

หมายถึงน. บรรณาการ ในคำว่า จิ้มก้อง. (จ.).

โลก,โลก-

หมายถึง[โลก, โลกะ-, โลกกะ-] น. แผ่นดิน, โดยปริยายหมายถึงหมู่มนุษย์ เช่น ให้โลกนิยม; ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล เช่น มนุษยโลก เทวโลก พรหมโลก โลกพระอังคาร; (ภูมิ) ดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ ๕ ในระบบสุริยะ เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ลักษณะอย่างรูปทรงกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางที่ศูนย์สูตรยาว ๑๒,๗๕๕ กิโลเมตร ศูนย์กลางที่ขั้วโลกยาว ๑๒,๗๑๑ กิโลเมตร มีเนื้อที่บนผิวโลก ๕๑๐,๙๐๓,๔๐๐ ตารางกิโลเมตร. (ป., ส.).

เสียงก้อง

หมายถึงน. เสียงดังมากอย่างเสียงในที่จำกัด เช่นในโบสถ์; เสียงดังไปได้ไกล.

กึง

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น, ดังก้อง.

สกลโลก

หมายถึงน. ทั้งโลก, โลกทั้งสิ้น, ทั่วโลก.

บันลือ

หมายถึงก. เปล่งเสียงดังก้อง เช่น บันลือสีหนาท; โด่งดัง, เลื่องลือ, เช่น ข่าวบันลือโลก.

กังวาน

หมายถึงว. ก้องอยู่ได้นาน เช่น เสียงระฆังกังวาน, มีกระแสเสียงก้องและแจ่มใส.

ละวล

หมายถึงว. ก้อง, อื้ออึง, สับสน.

พรหมโลก

หมายถึง[พฺรมมะ-] น. โลกของพระพรหม; ภูมิเป็นที่สถิตของพระพรหม.

สามโลก

หมายถึงน. โลกทั้ง ๓ คือ มนุษยโลก เทวโลก และพรหมโลก.

ลวงโลก

หมายถึงว. ตลบตะแลงปลิ้นปล้อนในคำว่า คนลวงโลก.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ