ค้นเจอ 39 รายการ

ไร่

หมายถึงน. ที่ปลูกพืชและต้นไม้บนไหล่เขาหรือในที่ดอน, พื้นที่ราบที่ใช้ปลูกพืชอื่น ๆ นอกจากข้าว เช่น ไร่ฝ้าย ไร่องุ่น ไร่แตงโม; จำนวนเนื้อที่ ๔ งาน หรือ ๔๐๐ ตารางวา หรือ ๑,๖๐๐ ตารางเมตร.

เขษตร

หมายถึง[ขะเสด] (โบ) น. เกษตร, ทุ่ง, นา, ไร่.

ศักดินา

หมายถึงน. (โบ) อำนาจปกครองที่นา คิดเป็นจำนวนไร่ต่างกันตามศักดิ์ของแต่ละคน เช่น พระโหราธิบดี เจ้ากรมโหรหน้า มีศักดินา ๓,๐๐๐ ไร่ ยาจก วรรณิพก ทาษ ลูกทาษ มีศักดินา ๕ ไร่. (สามดวง); (ปาก) คำประชดเรียกชนชั้นสูงหรือผู้ดีมีเงินว่าพวกศักดินา.

เฮกตาร์

หมายถึงน. หน่วยมาตราวัดพื้นที่ตามวิธีเมตริก ๑ เฮกตาร์เท่ากับ ๑๐,๐๐๐ ตารางเมตร หรือประมาณ ๖ ไร่ ๑ งาน. (อ. hectare).

เกษตร

หมายถึง[กะเสด] น. ที่ดิน, ทุ่ง, นา, ไร่; (โบ) แดน เช่น พุทธเกษตร. (ส. เกฺษตฺร; ป. เขตฺต).

กสิกรรม

หมายถึงน. การทำไร่ไถนา.

เอาหูไปนา เอาตาไปไร่

หมายถึง(สำ) ก. แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจ.

กสิกร

หมายถึง[กะสิกอน] น. ผู้ทำไร่ไถนา.

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน

หมายถึง(สำ) ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.

บุกเบิก

หมายถึงก. ถางป่าเข้าไปให้เป็นไร่นา, โดยปริยายหมายความว่า ริเริ่มทำเป็นคนแรกหรือพวกแรก.

ล้อมวง

หมายถึงก. ป้องกันระวังโดยกวดขัน; นั่งหรือยืนเป็นวง เช่น ล้อมวงกินข้าว ล้อมวงจับระบำชาวไร่.

ขุดดินกินหญ้า

หมายถึง(สำ) ก. ทำงานกระท้อมกระแท้มพอเลี้ยงตัวไปวันหนึ่ง ๆ เช่นทำไร่เล็ก ๆ น้อย ๆ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ