ค้นเจอ 7,730 รายการ

สิต,สิต-

หมายถึง[-ตะ-] ว. ขาว. (ป., ส.).

สิตะ

หมายถึงว. ยิ้ม, ยิ้มแย้ม. (ป.; ส. สฺมิต).

สิ

หมายถึงคำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ, ซิ หรือ ซี ก็ว่า.

สิร,สิร-,สิระ

หมายถึง[-ระ-] น. หัว, ยอด, ที่สุด. (ป.; ส. ศิรา).

วิภูษิต

หมายถึงว. แต่งแล้ว, ประดับแล้ว. (ส.; ป. วิภูสิต).

กรรบาสิก,กรรปาสิก

หมายถึง[กับบา-, กับปา-] (แบบ) ว. อันทอด้วยฝ้าย. (ส. การฺปาสิก; ป. กปฺปาสิก).

สิกข์,สิข

หมายถึงน. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อ คุรุนานัก; ชื่อชาวอินเดียพวกหนึ่งที่นับถือศาสนาสิกข์ ส่วนมากอยู่ในแคว้นปัญจาป ประเทศอินเดีย; ซิก หรือ ซิกข์ ก็ว่า.

สิทธัตถะ

หมายถึงพระนามพระพุทธเจ้า

พิสิฐ

หมายถึงว. ประเสริฐ, วิเศษ. (ป. วิสิฏ; ส. วิศิษฺฏ).

สิทธัตถะ

หมายถึงผู้ที่สำเร็จความมุ่งหมายแล้ว

สิตามัน

หมายถึงครุฑ, ผู้มีหน้าสีขาว

มาคสิร,มาคสิร-,มาคสิระ

หมายถึง[-คะสิระ] น. ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๕; ชื่อเดือนที่ ๑ แห่งจันทรคติ, เดือนอ้าย ตกราวเดือนธันวาคม. (ป.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ