ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บันไดเลื่อน
บัน
หมายถึงน. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน).
หมายถึงก. ผัน, ผิน.
หมายถึงก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. (ดึกดำบรรพ์).
เลื่อน
หมายถึงน. ยานชนิดหนึ่งไม่มีล้อ ใช้ลากไปตามท้องนาและหมู่บ้าน สำหรับบรรทุกฟ่อนข้าวเป็นต้น, บางถิ่นเรียกว่า กะเลิด, ยานชนิดหนึ่งใช้แถบขั้วโลก ไม่มีล้อ ใช้สุนัขลากไปบนพื้นหิมะหรือบนพื้นนํ้าแข็ง. ก. เคลื่อนหรือย้ายจากที่เดิมโดยลักษณะอาการต่าง ๆ เช่น ลาก เสือกไส ยกขึ้น กดลง; เปลี่ยนเวลาจากที่กำหนดไว้เดิม เช่น เลื่อนเวลาเดินทาง เลื่อนวันประชุม; เขยิบชั้นหรือตำแหน่งฐานะสูงขึ้นไปกว่าเดิม เช่น เลื่อนยศ เลื่อนตำแหน่ง; เพิ่มเติม (ใช้แก่อาหาร) เช่น เลื่อนแกง เลื่อนของหวาน.
ลูกเลื่อน
หมายถึงน. อุปกรณ์ในปืนชนิดมีแหนบกระสุน อยู่ในลำกล้อง มีหน้าที่กดกระสุนปืนไม่ให้ตรงลำกล้อง เมื่อขึ้นไกจะดันกระสุนปืนให้เลื่อนขึ้นและเข้าสู่ลำกล้อง.
เสียงเลื่อน
หมายถึงน. เสียงร้องเพลงที่ผิดระดับไปทีละน้อย ๆ.
บรรหาน
หมายถึง[บัน-] ก. แสดง.
บรรกวด
หมายถึง[บัน-] ก. ประกวด, แข่งขัน.
ถด
หมายถึงก. กระถด, เลื่อนไปเล็กน้อย.
เขยิบฐานะ
หมายถึงก. เลื่อนฐานะสูงขึ้น.
บรรสบ
หมายถึง[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสบ) ก. พบ.
บรรณ,บรรณ-
หมายถึง[บัน, บันนะ-] น. ปีก; หนังสือ; ใบไม้. (ส. ปรฺณ; ป. ปณฺณ).