ตัวกรองผลการค้นหา
คุ้น
หมายถึงก. รู้จักชอบพอกันมานาน เช่น เป็นคนคุ้นกัน, เคยผ่านหูหรือผ่านตาบ่อย ๆ เช่น คุ้นหน้า คุ้นตา คุ้นหู.
สำนวนไทยพร้อมความหมาย
คำสมาส: คำสมาสแบบสมาส คืออะไร
คำราชาศัพท์ หมวด ร่างกาย ส่วนลำตัว
อักษรย่อตำแหน่งต่าง ๆ และคำนำหน้าชื่อ
คุ้นเคย
หมายถึงก. รู้จักชอบพอสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น พวกเขาทำงานด้วยกันมานาน เลยคุ้นเคยกัน, เคยเห็นเคยทำบ่อย ๆ จนชิน เช่น เขาเดินในที่มืดได้เพราะคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้.
พบปะ
หมายถึงก. พบด้วยความสนิทสนมคุ้นเคย.
ชิน
หมายถึงก. เคยมาแล้วบ่อย ๆ, คุ้นหรือเจน.
เป็นกันเอง
หมายถึงว. มีความสนิทสนมคุ้นเคยกัน.
ผิดอากาศ
หมายถึงก. ผิดไปจากอากาศที่เคยคุ้น, แพ้อากาศ.
เชื่อง
หมายถึงว. ไม่เปรียว, ที่คุ้นกับคน, (ใช้แก่สัตว์).
รู้จักมักคุ้น,รู้จักมักจี่
หมายถึงก. คุ้นเคยกัน เช่น เขารู้จักมักคุ้นกับน้องฉันมานานแล้ว.
มักคุ้น,มักจี่
หมายถึงก. ชอบพอกัน, คุ้นเคยกัน, ใช้ว่า รู้จักมักคุ้น รู้จักมักจี่.
ผิดกลิ่น
หมายถึงว. แปลกไปจากกลิ่นที่คุ้นเคยและทำให้เกิดปฏิกิริยา.
เกี่ยวก้อย
หมายถึง(สำ) ก. อาการที่แสดงความคุ้นเคยสนิทสนมกัน เช่น เขาเกี่ยวก้อยกันไปเที่ยวเชียงใหม่.
เจน
หมายถึงว. คุ้น, ชิน, เช่น เจนตา, ชำนาญ เช่น เจนสังเวียน,จำได้แม่นยำ เช่น เจนทาง.
