คำในภาษาไทย
อุปนิสัย
หมายถึง[อุปะนิไส, อุบปะนิไส] น. ความประพฤติที่เคยชินเป็นพื้นมาในสันดาน เช่น ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะเสด็จไปเทศน์โปรดผู้ใดจะต้องทรงพิจารณาถึงอุปนิสัยของผู้นั้นก่อน, ความประพฤติที่เคยชินจนเกือบเป็นนิสัย เช่น นักเรียนคนนี้มีอุปนิสัยดี. (ป. อุปนิสฺสย).
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
สันดาน อก อกจะแตก อกนิษฐ์ อกรรมกริยา อกรวบ อกรากล้วย อกสั่นขวัญแขวน อกเมือง อกแล อกไหม้ไส้ขม เสียสันดาน