ตัวกรองผลการค้นหา
บรรพบุรุษ
หมายถึงน. ผู้เป็นต้นวงศ์ตระกูลซึ่งมีผู้สืบสายโลหิตมา, บุคคลที่นับตั้งแต่ปู่ย่าตายายขึ้นไป.
คำราชาศัพท์ หมวดกริยา
ไหว้
หมายถึงก. ทำความเคารพโดยยกมือขึ้นประนม, ถ้าเป็นผู้น้อยไหว้ผู้ใหญ่หรือผู้ทรงศีลต้องก้มศีรษะลงแต่พองาม.
ต้นตระกูล
หมายถึงน. บรรพบุรุษดั้งเดิม.
วันทนาการ
หมายถึงน. การไหว้. (ป.).
สายโลหิต
หมายถึงน. ญาติพี่น้องที่มีบรรพบุรุษร่วมกัน.
หน้าไหว้หลังหลอก
หมายถึง(สำ) ว. ต่อหน้าทำเป็นดี แต่พอลับหลังก็นินทาหรือหาทางทำร้าย, ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก ก็ว่า.
นบ
หมายถึง(กลอน) ก. ไหว้, นอบน้อม.
ประณม
หมายถึงน. การน้อมไหว้. (ส.).
ประณต
หมายถึงก. น้อมไหว้. (ส.).
ปลก
หมายถึง[ปะหฺลก] ว. อาการที่ยกมือไหว้ถี่ผงก ๆ (ใช้แก่กริยาไหว้ ว่า ไหว้ปลก ๆ).
นอกคอก
หมายถึงว. ประพฤติไม่ตรงตามแบบตามธรรมเนียมประเพณีของบรรพบุรุษ.
อภิวันท์
หมายถึงก. กราบไหว้. (ส., ป.).
