ตัวกรองผลการค้นหา
เคือง
หมายถึงก. ไม่พอใจและเริ่มรู้สึกโกรธ; ระคาย เช่น เคืองตา, รำคาญ เช่น เคืองหู เคืองใจ.
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ความโกรธ
เคียด
หมายถึงก. เคือง, โกรธ.
เคืองขุ่น
หมายถึงก. โกรธกรุ่น ๆ อยู่ในใจ, ขุ่นเคือง ก็ว่า.
เคียดแค้น
หมายถึงก. โกรธแค้น, เคืองแค้น.
บาดหมาง
หมายถึงก. โกรธเคืองกัน, หมองใจกัน, ผิดใจกัน.
ดาลเดือด
หมายถึงก. บังเกิดความโกรธ, เคือง, เดือดดาล ก็ใช้.
โกรธ
หมายถึง[โกฺรด] ก. ขุ่นเคืองใจอย่างแรง, ไม่พอใจอย่างรุนแรง, ราชาศัพท์ว่า “ทรงพระโกรธ” ก็ใช้ เช่น ก็จะทรงพระโกรธดั่งเพลิงกาล. (อิเหนา). (ส. โกฺรธ).
หน้าขึงตาขึง
หมายถึงน. หน้าซึ่งแสดงว่าโกรธหรือไม่พอใจอย่างมาก.
ขุ่นเคือง
หมายถึงก. โกรธกรุ่น ๆ อยู่ในใจ, เคืองขุ่น ก็ว่า.
ชักสีหน้า
หมายถึงก. ทำสีหน้าโกรธไม่พอใจ, ชักหน้า ก็ว่า.
รุษฏ์
หมายถึงก. แค้นเคือง, โกรธ. (ส. รุษฺฏ; ป. รุฏฺ).
แค้น
หมายถึงก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย เช่น แค้นใจ แค้นเคือง.
