ตัวกรองผลการค้นหา
ลำเอียง
หมายถึงก. เข้ากับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ไม่วางตัวเป็นกลาง, ไม่เที่ยงธรรม.
ซื่อตรง
หมายถึงก. ประพฤติตรงไม่เอนเอียง เช่น ซื่อตรงต่อหน้าที่, ไม่คดโกง เช่น เขาเป็นคนซื่อตรง.
อคติ
หมายถึง[อะคะ-] น. ความลำเอียง มี ๔ อย่าง คือ ฉันทาคติ = ความลำเอียงเพราะรัก โทสาคติ = ความลำเอียงเพราะโกรธ ภยาคติ = ความลำเอียงเพราะกลัว โมหาคติ = ความลำเอียงเพราะเขลา. (ป.).
รังเกียจเดียดฉันท์
หมายถึงก. ลำเอียงด้วยความรังเกียจ.
เลือกที่รักมักที่ชัง
หมายถึง(สำ) ก. ลำเอียง.
แปรพักตร์
หมายถึงก. เอาใจออกหาก, ไม่ซื่อตรง.
เดียดฉันท์
หมายถึงก. ไม่พอใจด้วย, รังเกียจ, ลำเอียง.
คดโกง
หมายถึงก. ประพฤติทุจริต, ไม่ซื่อตรง.
เห็นแก่หน้า
หมายถึงก. ลำเอียงในบุคคล, มุ่งเฉพาะคน.
อุชุ
หมายถึงว. ตรง, ซื่อตรง. (ป.; ส. ฤชุ).
เอกภักดิ์
หมายถึง[เอกกะ-] ว. จงรักต่อคนคนเดียว, ซื่อตรง.
ตงฉิน
หมายถึงว. ซื่อตรง, ซื่อสัตย์. (จ. ตงฉิน ว่า อำมาตย์ซื่อสัตย์).