ผลการค้นหา

ลั่นกุญแจ

หมายถึงก. ใส่กุญแจ.

กุญแจ

หมายถึงน. เครื่องสำหรับใส่ประตูหน้าต่างเป็นต้น เพื่อยึดหรือสลักไม่ให้เปิดเข้าออกได้ เวลากดหรือไขออก มีเสียงลั่นดังกริ๊ก มีลูกไข เรียกว่า ลูกกุญแจ, ประแจ ก็เรียก. (ป., ส. กุญฺจิกา ว่า ลูกดาล, เทียบมลายู กุญจี).

ลูกกุญแจ

หมายถึงน. เครื่องมือชนิดหนึ่ง ทำด้วยเหล็กหรือทองเหลืองเป็นต้น สำหรับไขแม่กุญแจ.

ประแจ

หมายถึงน. กุญแจ.

ใส่

หมายถึงก. สวม เช่น ใส่เสื้อ ใส่กางเกง, เอาไว้ข้างในภาชนะหรือสถานที่เป็นต้น เช่น กรอกน้ำใส่ขวด นำนักโทษไปใส่คุก, บรรทุก เช่น เอาสินค้าใส่รถ.

แม่กุญแจ

หมายถึงน. ลูกกุญแจที่ไขตัวกุญแจชนิดเดียวกันได้ทั่วไป. (อ. master key); ตัวกุญแจ คือ เครื่องลั่นประตูหรือหีบ มีลูกกุญแจสำหรับไข.

กุญแจกล

หมายถึงน. กุญแจที่เปิดโดยใช้รหัส.

ใส่สีใส่สัน

หมายถึง(สำ) ว. อาการที่พูดขยายความให้เกินความจริง, ใส่ไข่ ก็ว่า.

กุญแจมือ

หมายถึงน. ห่วงเหล็กมีกุญแจไข สำหรับเจ้าหน้าที่ใช้ใส่ข้อมือผู้ต้องหา.

ใส่ไข่

หมายถึง(สำ) อาการที่พูดขยายความให้เกินความจริง, ใส่สีสัน หรือ ใส่สีใส่สัน ก็ว่า.

ใส่จริต

หมายถึงก. แสร้งทำกิริยาท่าทางหรือวาจาให้ดูน่ารักเพื่อเรียกร้องความสนใจเป็นต้น (มักใช้แก่หญิง).

ใส่หน้ากาก

หมายถึง(สำ) ก. แสดงทีท่าหรือกิริยาอาการที่มิได้เกิดจากนิสัยใจจริง, แสดงกิริยาท่าทีลวงให้เข้าใจผิด, เช่น ต่างคนต่างใส่หน้ากากเข้าหากัน, สวมหน้ากาก ก็ว่า.