ตัวกรองผลการค้นหา
ใจกว้าง
หมายถึงว. มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่.
น้ำใจ
หมายถึงน. ใจแท้ ๆ, ใจจริง, ความจริงใจ, เช่น เห็นนํ้าใจ, นิสัยใจคอ เช่น นํ้าใจพ่อ นํ้าใจแม่ นํ้าใจชาย นํ้าใจหญิง, ความเอื้อเฟื้อ เช่น เขาไม่มีนํ้าใจ แล้งนํ้าใจ.
เลี้ยงน้ำใจ
หมายถึงก. ถนอมน้ำใจ, ประคับประคองไว้ไม่ให้เสียน้ำใจ.
ขาดน้ำใจ
หมายถึงก. ไม่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่.
ใจนักเลง
หมายถึงน. มีใจกล้าสู้; มีใจกว้างขวางกล้าได้กล้าเสีย.
ปากร้ายใจดี
หมายถึงก. พูดจาดุด่าแต่น้ำใจดี.
ใจเติบ
หมายถึงว. มีใจกว้างขวางเกินสมควร; มีใจอยากให้มากไว้หรือใหญ่โตไว้.
พร้อมใจ
หมายถึงก. ร่วมใจ, มีน้ำใจเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน, เช่น เขาพร้อมใจกันทำงาน.
ใจโต
หมายถึงว. มีใจกว้างเกินประมาณ, มักใช้เข้าคู่กับ หน้าใหญ่ เป็น หน้าใหญ่ใจโต.
เวสสันดร
หมายถึงน. พระนามพระโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีใจกว้างขวางชอบให้ของแก่ผู้อื่นอย่างไม่มีขอบเขตจำกัด เช่น ใจกว้างเหมือนพระเวสสันดร มีอะไรให้เขาหมด. (ป.).
เอื้อ
หมายถึงก. เอาใจใส่, มีน้ำใจ, เช่น เอื้อแก่กัน, เห็นแก่ เช่น ทำกับข้าวเผ็ดไม่เอื้อเด็ก ๆ.
หน้าใหญ่ใจโต
หมายถึงว. มีใจกว้างใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเกินตัวเพื่ออวดมั่งมี เช่น เขาชอบทำหน้าใหญ่ใจโตทั้ง ๆ ที่มีเงินน้อย.