ตัวกรองผลการค้นหา
เว้า
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. พูด.
หมายถึงว. มีเส้นรูปนอกหรือพื้นราบโค้งหรือบุ๋มเข้าไป เช่น เสื้อแขนเว้า.
โพรง
หมายถึง[โพฺรง] น. ช่องที่กลวงเข้าไป เช่น โพรงไม้ โพรงจมูก.
หลุม
หมายถึง[หฺลุม] น. ที่ซึ่งมีลักษณะเป็นบ่อ มักมีขนาดเล็กและตื้น, ที่ซึ่งขุดลงไปในพื้นดิน มีลักษณะตามต้องการเพื่อวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น หลุมเสา หลุมเผาถ่าน.
หมากหลุม
หมายถึงน. ผลหมากที่เกิดจากการนำหมากสุกทั้งเปลือกบรรจุลงในหลุมที่ลึกประมาณ ๑ ศอก ราดน้ำพอชุ่มแล้วปิดคลุมปากหลุมให้มิดชิด ทิ้งไว้จนเปลือกเน่า เพื่อเก็บไว้กินแรมปี
หลุมเสือก
หมายถึงน. หลุมที่ตรงปากใช้โคลนหรือดินเหนียวทำให้ลื่นเพื่อให้ปลาเสือกตัวลงไป.
ส้วมหลุม
หมายถึงน. ส้วมที่ขุดหลุมแล้วใช้ไม้กระดานหรือไม้ท่อนใหญ่ทอดพาดปากหลุมสำหรับนั่งถ่าย.
วุ้ง
หมายถึงว. เว้าเป็นเวิ้งเข้าไป.
โหว
หมายถึง[โหฺว] ว. เว้าลึกเข้าไป.
ถ้ำ
หมายถึงน. โพรงที่ลึกเข้าไปในภูเขา.
ตกหลุม,ตกหลุมพราง
หมายถึง(สำ) ก. ถูกลวงด้วยเล่ห์กลหรืออุบาย, เสียรู้, หลงกล.
กลวง
หมายถึง[กฺลวง] ว. เป็นรูเป็นโพรงข้างใน, ไม่ตัน.