ผลการค้นหา

กวัดแกว่ง

หมายถึง[กฺวัดแกฺว่ง] ก. จับด้ามวัตถุให้ปลายตั้งขึ้นแล้วปัดไปมา เช่น กวัดแกว่งอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตกวัดแกว่ง, แกว่งกวัด ก็ว่า.

โบก

หมายถึงก. พัด, ทำให้เคลื่อนไหวไปมาอย่างโบกมือโบกธง; ทา, ฉาบ, เช่น โบกปูน.

วี

หมายถึงก. พัด, โบก.

โบกขร,โบกขร-

หมายถึง[โบกขะระ-] น. ใบบัว. (ป. โปกฺขร).

สุธา

หมายถึงน. ปูนขาว; เครื่องโบกและทา. (ป., ส.).

ครวัก,ครวี

หมายถึง[คฺระวัก, คฺระวี] ก. กวัดแกว่ง. (ข. ครฺวาต่, ครฺวี).

ถือปูน

หมายถึงก. เอาปูนโบกอิฐหรือสิ่งอื่นที่ก่อขึ้น.

โปกขร,โปกขร-

หมายถึง[โปกขะระ-] น. โบกขร, ใบบัว. (ป.).

กระพือ

หมายถึงก. เอาสิ่งที่เป็นผืนแผ่นบาง ๆ โบกขึ้นลง, พัดหรือโบกด้วยอาการเช่นนั้น, โดยปริยายหมายถึง แพร่กระจาย เช่น ข่าวนี้กระพือไปอย่างรวดเร็ว.

ยับยาบ

หมายถึงก. โบกหรือกระพือขึ้นลงไปมาช้า ๆ, ยาบ ๆ ก็ใช้.

พัด

หมายถึงน. เครื่องโบกหรือกระพือลม. ก. ปัดไป, โบก, กระพือ, เช่น เอาพัดมาพัดไฟ พายุพัดฝุ่นตลบ; หมุนอย่างใบพัดพัดลมหรือใบพัดเครื่องบิน.

กาฬวาต

หมายถึง[กานละ-] น. ลมพายุใหญ่อย่างหนึ่ง เช่น ด้วยกำลังกาฬวาตโบกเบียน.