ตัวกรองผลการค้นหา
โคลง
หมายถึง[โคฺลง] น. คำประพันธ์ประเภทหนึ่ง มีจำนวนคำในวรรคสัมผัสและบังคับเอกโทตามตำราฉันทลักษณ์.
หมายถึง[โคฺลง] ก. เอียงไปเอียงมาหรือทำให้เอียงไปเอียงมา เช่น เรือโคลง ว่าวโคลง โคลงเรือ โคลงหัว.
สั่น
หมายถึงก. ไหวถี่ ๆ เช่น กลัวจนตัวสั่น หนาวจนคางสั่น, ทำให้ไหวถี่ ๆ เช่น สั่นกระดิ่ง สั่นหัว.
โยกโคลง
หมายถึงก. โยนไปมาไม่มั่นคง.
โคลงโบราณ
หมายถึงน. ชื่อโคลงชนิดหนึ่งคล้ายโคลง ๔ มีบังคับสัมผัส แต่ไม่มีบังคับเอกโท เช่น โคลงมหาวิชชุมาลี โคลงมหาสินธุมาลี ซึ่งมีปรากฏอยู่ในตำรากาพย์สารวิลาสินี.
โคลงเคลง
หมายถึงก. โคลงไปโคลงมา. ว. อาการที่รู้สึกวิงเวียนคล้ายอยู่ในเรือโคลง.
สั่นเทา
หมายถึงก. สั่นรัว ๆ อย่างคนเป็นไข้.
โงง,โงงเงง
หมายถึงก. โคลง, ไหว, ตั้งไม่ตรง, โยกโคลง, ตั้งอยู่ด้วยอาการไม่มั่นคง.
สกัดแคร่
หมายถึงน. โคลงทวารประดับ.
กะเดก
หมายถึงว. โยก, โคลง.
สั่นเทิ้ม
หมายถึงก. สั่นไปทั้งตัว.
บทสังขยา
หมายถึงน. ชื่อโคลงแบบโบราณ.