ตัวกรองผลการค้นหา
แยก
หมายถึงก. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้, กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น แผ่นดินแยก, แตกหรือทำให้แตกออกเป็นทาง เช่น แม่นํ้าแยก ทางแยก, ไม่รวมกัน เช่น แยกกันอยู่.
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ (ต่อ 2)
30 คำสแลงยอดนิยมในภาษาไทย
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์ 100 คำที่ควรรู้
การันต์ ไม่เท่ากับ ทัณฑฆาต
กลุ่ม
หมายถึง[กฺลุ่ม] น. คน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ที่รวมกันเป็นหมู่ ๆ หรือเป็นกลุ่มก้อน เช่น กลุ่มคน กลุ่มมด กลุ่มดาว กลุ่มด้าย; อาการที่เข้ามารวมกันเช่นนี้ เรียกว่า จับกลุ่ม; ลักษณนามเรียกของที่เป็นกลุ่ม เช่น ด้าย ๓ กลุ่ม.
พลัดพราก
หมายถึงก. จากไป, แยกออกจากกันไป.
แยกตัว
หมายถึงก. ผละออก เช่น เขาแยกตัวออกจากพรรคพวก; ไม่ผสมกลมกลืนกัน เช่น น้ำกับน้ำมันแยกตัวกัน; แบ่งตัวเพื่อขยายจำนวน เช่น เซลล์แยกตัวออกจากกันเป็นทวีคูณ.
แยกสี
หมายถึงก. แยกแม่พิมพ์ออกตามแม่สี ๓ สี.
แยกธาตุ
หมายถึงก. ทำให้ธาตุที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แยกออกจากกัน.
เป็นกลุ่มเป็นก้อน
หมายถึงว. ที่รวมกันเป็นหมู่เป็นพวก.
แพร่ง
หมายถึง[แพฺร่ง] น. ทางแยกทางบก. ก. แตกออก, แยกออก.
ผลูแบก
หมายถึงน. ทางแยก. (ข.).
ปลีกตัว
หมายถึงก. แยกตัวออกมา.
แพรก
หมายถึง[แพฺรก] น. ทางแยกของลำนํ้า. ก. แตก, แยก.
ชุมทางรถไฟ
หมายถึงน. สถานีที่รวมทางแยกรถไฟ.