ค้นเจอ 386 รายการ

แยก

หมายถึงก. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้, กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น แผ่นดินแยก, แตกหรือทำให้แตกออกเป็นทาง เช่น แม่นํ้าแยก ทางแยก, ไม่รวมกัน เช่น แยกกันอยู่.

กลุ่ม

หมายถึง[กฺลุ่ม] น. คน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ที่รวมกันเป็นหมู่ ๆ หรือเป็นกลุ่มก้อน เช่น กลุ่มคน กลุ่มมด กลุ่มดาว กลุ่มด้าย; อาการที่เข้ามารวมกันเช่นนี้ เรียกว่า จับกลุ่ม; ลักษณนามเรียกของที่เป็นกลุ่ม เช่น ด้าย ๓ กลุ่ม.

พลัดพราก

หมายถึงก. จากไป, แยกออกจากกันไป.

แยกตัว

หมายถึงก. ผละออก เช่น เขาแยกตัวออกจากพรรคพวก; ไม่ผสมกลมกลืนกัน เช่น น้ำกับน้ำมันแยกตัวกัน; แบ่งตัวเพื่อขยายจำนวน เช่น เซลล์แยกตัวออกจากกันเป็นทวีคูณ.

แยกสี

หมายถึงก. แยกแม่พิมพ์ออกตามแม่สี ๓ สี.

แยกธาตุ

หมายถึงก. ทำให้ธาตุที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แยกออกจากกัน.

เป็นกลุ่มเป็นก้อน

หมายถึงว. ที่รวมกันเป็นหมู่เป็นพวก.

แพร่ง

หมายถึง[แพฺร่ง] น. ทางแยกทางบก. ก. แตกออก, แยกออก.

ผลูแบก

หมายถึงน. ทางแยก. (ข.).

ปลีกตัว

หมายถึงก. แยกตัวออกมา.

แพรก

หมายถึง[แพฺรก] น. ทางแยกของลำนํ้า. ก. แตก, แยก.

ชุมทางรถไฟ

หมายถึงน. สถานีที่รวมทางแยกรถไฟ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ