ตัวกรองผลการค้นหา
บาดแผล
หมายถึงน. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะถูกตีฟันทิ่มแทงเป็นต้น.
อรุ
หมายถึงน. แผล, บาดแผล. (ป.; ส. อรุสฺ).
แผล
หมายถึง[แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
เย็บแผล
หมายถึงก. ทำให้แผลติดกันโดยใช้เอ็นหรือไหมเย็บ หรือใช้ปลิงเกาะ.
เลียแผล
หมายถึง(ปาก) ก. พักฟื้น เช่น ไปนอนเลียแผลเสียหลายวัน.
บาดเจ็บ
หมายถึงว. มีบาดแผลทำให้เจ็บปวด.
คุดทะราด
หมายถึงน. ชื่อโรคติดต่อชนิดหนึ่ง เป็นแผลเรื้อรัง บางรายแผลนั้นบานเหวอะหวะออก มีกลิ่นเหม็น เป็นแม่แผลให้เกิดแผลอื่นจำพวกเดียวกันพุออกไปอีก.
เบ้อ
หมายถึงว. เป็นแผลเหวอะหวะเข้าไป.
แผลเป็น
หมายถึงน. แผลที่หายแล้ว แต่ยังมีรอยอยู่.
แผลริมแข็ง
หมายถึงน. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคซิฟิลิส จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อนแล้วแตกเป็นแผล ลักษณะก้นแผลเรียบ ขอบนูนแข็ง แผลมักสะอาด ไม่รู้สึกเจ็บ.
หวะ
หมายถึงว. เป็นแผลลึก เช่น ถูกฟันหลังหวะ.
เฟอะ
หมายถึงว. เลอะ เช่น แผลมีหนองเฟอะ.