ตัวกรองผลการค้นหา
แคบ
หมายถึงว. มีส่วนกว้างน้อย, ไม่กว้างขวาง เช่น บ้านแคบ ความรู้แคบ.
กว้าง
หมายถึง[กฺว้าง] น. ด้านสั้นที่คู่กับด้านยาว. ว. ไม่แคบ, แผ่ออกไป.
หมายถึงน. อานม้า เช่น สรรพแคบหมอนทองห้อยภู่พราย. (ยวนพ่าย). (เทียบ ข. แคบ ว่า เบาะ, อานม้า). ก. ขลิบ เช่น ล้วนอลงกฎด้วยอลงการ เบาะลอออานแคบคำ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ถิ่น-อีสาน แขบ ว่า ขลิบ).
เวิ้ง
หมายถึงน. ที่เปิดกว้างเข้าไปถัดจากที่แคบ เช่น พ้นปากถ้ำไปเห็นเป็นเวิ้ง.
กำกัด
หมายถึงก. จำกัดเข้า, จำกัดให้แคบเข้า.
คอด
หมายถึงว. ลักษณะของส่วนที่เล็กหรือแคบเข้าแล้วผายออกไป, กิ่ว.
หน้างอก
หมายถึงน. หน้าผากกว้างยื่นงํ้าออกไปกว่าปรกติ.
ถ่างตา
หมายถึงก. พยายามเบิกตาให้กว้าง.
ตาหยี
หมายถึงน. ตาหรี่, ตาที่แคบเรียวเล็ก.
ขวาง
หมายถึง[ขฺวาง] ก. กีดกั้น, สกัด; รำคาญหรือไม่ถูกใจ; ใช้เข้าคู่กับ กว้าง เป็น กว้างขวาง หมายความอย่างเดียวกับคำว่า กว้าง.
คอขวด
หมายถึงน. ส่วนของถนน สะพาน หรือลำน้ำตอนที่แคบเข้า.
ลุกลาม
หมายถึงก. แผ่กว้างออกไปโดยเร็ว เช่น ไฟลุกลามไปอย่างรวดเร็ว.