ตัวกรองผลการค้นหา
แก่น
หมายถึงน. เนื้อไม้แข็งและมีสีเข้ม อยู่ถัดกระพี้เข้าไป, เนื้อแท้, หลักสำคัญ เช่น แก่นพระศาสนา. ว. ดื้อรั้นซุกซนไม่เกรงกลัวใคร.
คำราชาศัพท์ หมวด ร่างกาย ส่วนลำตัว
อักษรย่อตำแหน่งต่าง ๆ และคำนำหน้าชื่อ
คุ้นเคย
หมายถึงก. รู้จักชอบพอสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น พวกเขาทำงานด้วยกันมานาน เลยคุ้นเคยกัน, เคยเห็นเคยทำบ่อย ๆ จนชิน เช่น เขาเดินในที่มืดได้เพราะคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้.
พบปะ
หมายถึงก. พบด้วยความสนิทสนมคุ้นเคย.
เป็นกันเอง
หมายถึงว. มีความสนิทสนมคุ้นเคยกัน.
ธรรมสาร
หมายถึงน. สาระแห่งธรรม, แก่นธรรม.
รู้จักมักคุ้น,รู้จักมักจี่
หมายถึงก. คุ้นเคยกัน เช่น เขารู้จักมักคุ้นกับน้องฉันมานานแล้ว.
มักคุ้น,มักจี่
หมายถึงก. ชอบพอกัน, คุ้นเคยกัน, ใช้ว่า รู้จักมักคุ้น รู้จักมักจี่.
เพรียกพร้อง
หมายถึงก. ร้องเซ็งแซ่ (ใช้แก่นกเป็นต้น).
กรัก
หมายถึง[กฺรัก] น. แก่นขนุนใช้ย้อมผ้า; (โบ) โรงกรัก คือ โรงที่ต้มกรักในวัด. (ตะเลง ว่า แก่นไม้; ข. กราก่ ว่า แก่นขนุน).
ผิดกลิ่น
หมายถึงว. แปลกไปจากกลิ่นที่คุ้นเคยและทำให้เกิดปฏิกิริยา.
กระพี้
หมายถึงน. ส่วนของเนื้อไม้ที่หุ้มแก่น, เนื้อไม้ที่อยู่ระหว่างเปลือกกับแก่น มีลักษณะอ่อนและยุ่ยง่าย. ว. โดยปริยายหมายความว่า ไม่เป็นแก่นสาร.
คูเรียงคูราย
หมายถึงน. ทำนองคูขัน (ใช้แก่นกเขา).
