ค้นเจอ 43 รายการ

แก่น

หมายถึงน. เนื้อไม้แข็งและมีสีเข้ม อยู่ถัดกระพี้เข้าไป, เนื้อแท้, หลักสำคัญ เช่น แก่นพระศาสนา. ว. ดื้อรั้นซุกซนไม่เกรงกลัวใคร.

สุคนธชาติ

หมายถึงน. ความหอม, กลิ่นหอม; กลิ่นหอมที่มีอยู่ในส่วนต่าง ๆ ของต้นไม้ ได้แก่ ราก แก่น กระพี้ เปลือก สะเก็ด น้ำในต้น ใบ ดอก และผล.

แกว่น

หมายถึง[แกฺว่น] (โบ) น. แก่น. ว. แกล้วกล้า, ว่องไว.

สาร,สาร,สาร-,สาร-

หมายถึง[สาน, สาระ-] น. แก่น, เนื้อแท้, มักใช้เข้าคู่กับคำ แก่น เป็น แก่นสาร; ข้อความ, ถ้อยคำ, เรื่องราว, เช่น กล่าวสาร สื่อสาร, หนังสือ เช่น นิตยสาร วารสาร, จดหมาย เช่น เขียนสาร สารของนายกรัฐมนตรีถึงเยาวชน. (ป., ส.).

ตรีเทวตรีคันธา

หมายถึง[-ทะเวตฺรี-] น. กลิ่นสามสองสาม คือ แก่น ดอก ราก แห่งมะซางและบุนนาค. (ศัพท์คัมภีร์แพทย์).

ตรีสาร

หมายถึงน. แก่น ๓ อย่าง คือ แสมสาร แสมทะเล ขี้เหล็ก, หรืออีกอย่างหนึ่ง รส ๓ อย่าง เป็นคำแพทย์ใช้ในตำรายาไทย ประสงค์เอา เจตมูลเพลิง สะค้าน ช้าพลู. (ส.).

ธรรมสาร

หมายถึงน. สาระแห่งธรรม, แก่นธรรม.

เพรียกพร้อง

หมายถึงก. ร้องเซ็งแซ่ (ใช้แก่นกเป็นต้น).

กรัก

หมายถึง[กฺรัก] น. แก่นขนุนใช้ย้อมผ้า; (โบ) โรงกรัก คือ โรงที่ต้มกรักในวัด. (ตะเลง ว่า แก่นไม้; ข. กราก่ ว่า แก่นขนุน).

กระพี้

หมายถึงน. ส่วนของเนื้อไม้ที่หุ้มแก่น, เนื้อไม้ที่อยู่ระหว่างเปลือกกับแก่น มีลักษณะอ่อนและยุ่ยง่าย. ว. โดยปริยายหมายความว่า ไม่เป็นแก่นสาร.

คูเรียงคูราย

หมายถึงน. ทำนองคูขัน (ใช้แก่นกเขา).

มิญช,มิญช-

หมายถึง[มินชะ-] น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ