ค้นเจอ 148 รายการ

แก่ง

หมายถึงน. พืดหินหรือโขดหินที่กีดขวางทางนํ้า มักจะมีตามต้นแม่นํ้า.

อม

หมายถึงก. เอาสิ่งของใส่ปากแล้วหุบปากไว้ไม่กลืนลงไป, โดยปริยายหมายความว่า ไม่แสดงออกมา เช่น อมภูมิ; กลมกลืน, ปนกัน, เช่น อมเปรี้ยวอมหวาน เขียวอมเหลือง; (ปาก) เม้ม, ขมิบ, ยักเอาไว้.

อมทุกข์

หมายถึงว. มีความทุกข์สุมอยู่ เช่น หน้าตาอมทุกข์.

อมต,อมต-,อมตะ

หมายถึง[อะมะตะ-, อะมะตะ] ว. ไม่ตาย เช่น อมตธรรม, เป็นที่นิยมยั่งยืน เช่น เพลงอมตะ. น. พระนิพพาน. (ป.; ส. อมฺฤต).

ล่องแก่ง

หมายถึงก. ไปด้วยเรือหรือแพฝ่าแก่งลงมา.

อมพระมาพูด

หมายถึง(สำ) ใช้ในการพูดโดยอ้างพระหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาประกอบเป็นพยาน มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ต่อให้อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ.

พิฆน์

หมายถึงน. อุปสรรค; เครื่องกีดขวาง, แก่ง. (ส. วิฆน).

บ้วนปาก

หมายถึงก. ล้างปากด้วยอาการที่อมนํ้าแล้วบ้วนออกมา.

ขากอม

หมายถึง[-กอม] ว. ขาโก่ง.

หวานอมขมกลืน

หมายถึง(สำ) ก. ตกอยู่ในฐานะที่จำต้องยอมรับ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย พอใจหรือไม่พอใจก็ตาม.

สนอม

หมายถึง[สะหฺนอม] ก. ถนอม.

ตะกั่วตัด

หมายถึงว. สีนกพิราบหรือสีเทาอมฟ้า.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ