ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เดาะ, กะ, กะ-
แกน
หมายถึงน. วัตถุแข็งที่อยู่ตรงกลางของสิ่งอื่นสำหรับยึดให้อยู่, วัตถุแข็งที่มีสิ่งอื่นหุ้ม. ว. แข็งเป็นไตอยู่ข้างใน (มักใช้แก่ผลไม้) เช่น ทุเรียนแกน มะม่วงแกน; ขัดสน, จำใจ, เช่น อยู่ไปแกน ๆ เต็มแกน.
เจาะ,เจาะ,เจาะจง
หมายถึงก. ตั้งใจเฉพาะ, มุ่งไปที่, เช่น นักข่าวเจาะข่าวเรื่องยาเสพติดในโรงเรียน หัวหน้าเจาะจงให้เขาทำงานชิ้นนี้.
เจาะ
หมายถึงก. ทำให้เป็นช่องเป็นรู.
วิชาแกน
หมายถึงน. รายวิชาที่อยู่ในหลักสูตรร่วมกันของหลายคณะหรือหลายสาขาของปริญญาเดียวกัน ที่ผู้เรียนในคณะหรือสาขาเหล่านั้นจะต้องเรียน. (อ. core course).
แกนทราย
หมายถึงน. แกนที่ใช้ในการหล่อพระพุทธรูปหรืองานประติมากรรมไทยด้วยวิธีสูญขี้ผึ้ง ทำด้วยทรายผสมดินเหนียว หมักให้ชุ่มและเหยียบให้เข้ากันจนเหนียว จึงปั้นขึ้นเป็นรูปเลา ๆ เรียกว่า โกลน แล้วผึ่งให้แห้ง จากนั้นเอาขี้ผึ้งพอกและปั้นส่วนผิวจนเป็นรูปตามที่ต้องการ.
บ่อง
หมายถึงก. เจาะ, สับ.
ขื่อจมูก
หมายถึงน. แกนกลางระหว่างช่องจมูก.
เวธะ
หมายถึงน. การเจาะ, การแทง. (ป., ส.).
ไม้งามกระรอกเจาะ
หมายถึง(สำ) น. หญิงสวยที่ไม่บริสุทธิ์.
ธูปไม้ระกำ
หมายถึงน. ธูปที่ใช้ไม้ระกำเป็นแกน.
แกนะ
หมายถึง[กะแหฺนะ] (โบ) ก. แกะ, สลัก, เจาะ.
รังดุม
หมายถึงน. ช่องที่เจาะสำหรับขัดลูกดุม.