ผลการค้นหา

เสียเวลา

หมายถึงก. ใช้เวลาหมดไป เช่น วันหนึ่ง ๆ เขาเสียเวลาคอยรถประจำทางเป็นชั่วโมง, โดยปริยายหมายความว่า หมดเวลาไปโดยไม่ได้ประโยชน์คุ้ม เช่น หนังสือเล่มนี้เสียเวลาอ่าน.

กินเวลา

หมายถึงก. เปลืองเวลา, ใช้เวลามาก.

เวลา

หมายถึงน. ชั่วขณะความยาวนานที่มีอยู่หรือเป็นอยู่ โดยนิยมกำหนดขึ้นเป็นครู่ คราว วัน เดือน ปี เป็นต้น เช่น เวลาเป็นเงินเป็นทอง ขอเวลาสักครู่. (ป., ส.).

ลงเวลา

หมายถึงก. บันทึกเวลาที่มาทำงานและกลับบ้าน.

หัวที

หมายถึงน. เวลาแรก, เวลาที่เริ่มทำ, เวลาลงมือ.

เสียฤกษ์

หมายถึงก. ทำไม่ได้ในระหว่างเวลามงคลที่กำหนดไว้ (ใช้ในทางโหราศาสตร์) เช่น เจ้าสาวเป็นลมหมดสติในระหว่างพิธีรดน้ำสังข์ เลยทำให้เสียฤกษ์; ไม่ทันเวลาที่นัดหมาย เช่น นัดกันจะไปธุระแต่เขามาไม่ทัน เสียฤกษ์หมด.

ประเดี๋ยวนี้

หมายถึงว. เวลานี้, ในเวลานี้, ทันที, เดี๋ยวนี้ ก็ว่า.

หัวค่ำ

หมายถึงน. เวลาแรกมืด, เวลายังไม่ดึก.

อรุโณทัย

หมายถึงน. เวลาตั้งขึ้นแห่งอรุณ, เวลาพระอาทิตย์เพิ่งขึ้น, เวลาเช้าตรู่, ใช้ว่า อโณทัย ก็มี. (ป.).

ป่วยกล่าว

หมายถึงก. เสียเวลาพูด เช่น จะป่วยกล่าวไปไย.

โพล้เพล้

หมายถึงน. เวลาพลบคํ่า, เวลาจวนคํ่า, เวลาเข้าไต้เข้าไฟ, เพล้โพล้ ก็ว่า, ใช้ว่า พี้โพ้ ก็มี.

เดี๋ยวนี้

หมายถึงว. เวลานี้, ในเวลานี้, ทันที, ประเดี๋ยวนี้ ก็ว่า.