ตัวกรองผลการค้นหา
เลอะเลือน
หมายถึงว. หลง ๆ ลืม ๆ, ฟั่นเฟือน, เช่น พอแก่ตัว ความจำเลอะเลือน.
ลายตา
หมายถึงก. อาการที่มองเห็นของจำนวนมาก ๆ หรือของที่มีแสงสีต่าง ๆ จนทำให้ตาลายหรือพร่าไป เช่น มองเห็นแสงสีมาก ๆ จนลายตา การประดับไฟตามท้องถนนในงานเฉลิมพระชนมพรรษาดูลายตาไปหมด.
เลอะ
หมายถึงว. เปื้อน เช่น เสื้อเลอะเขม่า หน้าเลอะหมึก, เปรอะไปด้วยสิ่งเปียก ๆ แฉะ ๆ มีลักษณะเละอย่างโคลนเลน เช่น ย่ำโคลนขึ้นบ้านเลอะหมด, เรี่ยรายกระจัดกระจายไปทั่วอย่างไม่มีระเบียบ เช่น วางข้าวของไว้เลอะเต็มห้อง, โดยปริยายหมายความว่า วุ่นวายสับสน เช่น เรื่องนี้ชักเลอะกันใหญ่ ผ้าดอกเลอะ; หลง ๆ ลืม ๆ เช่น พูดจาเลอะ อายุมากแล้วชักจะเลอะ.
เลือน,เลือน ๆ
หมายถึงว. มัว ๆ, ไม่แจ่มแจ้ง, เช่น ภาพเก่าสีเลือนไปจนเห็นหน้าไม่ชัด มองเห็นเลือน ๆ, เฟือน ๆ เช่น ความจำเลือนไป. ก. บัง, กั้น, เช่น มีกำแพงแลงเลือน ต่อต้าย. (ยวนพ่าย).
หลง ๆ ลืม ๆ
หมายถึงว. เลอะเลือน, จำได้บ้างไม่ได้บ้าง, ขี้หลงขี้ลืม ก็ว่า.
ลืมเลือน
หมายถึงก. ลืมไปบ้างหรือค่อย ๆ ลืมไปจากความทรงจำ เช่น เรื่องนี้ลืมเลือนไปบ้างแล้ว.
เลือนราง
หมายถึงว. ไม่ชัดเจน, พอระลึกได้บ้าง, เช่น ความจำชักเลือนรางไปบ้างแล้ว ตาไม่ดีมองเห็นภาพเลือนราง.
สากรรจ์
หมายถึงคำเลือนมาจาก ฉกรรจ์.
เฟอะ
หมายถึงว. เลอะ เช่น แผลมีหนองเฟอะ.
หลงลืม
หมายถึงก. มีความจำเลอะเลือน, มีความจำเสื่อมจึงทำให้ลืม, มีสติเฟือนไป.
ขู
หมายถึง(กลอน) ว. มาก. (เลือนมาจาก โข).
กลบเกลื่อน
หมายถึงก. ทำให้เรื่องเลือนหายไป.