ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เรียว, เจียว
เรียวไผ่
หมายถึงน. แขนงไม้ไผ่ที่แตกออกจากบริเวณโคนไผ่บางชนิด เช่น ไผ่สีสุก ไผ่ลำมะลอก.
เรียว
หมายถึงน. สิ่งที่มีลักษณะโคนโตปลายเล็ก เช่น เรียวหวาย เรียวไม้, เรียกไม้ปลายเรียวเล็กสำหรับตีเด็กว่า ไม้เรียว. ว. เล็กลงไปตามลำดับอย่างลำไม้ไผ่ เช่น นิ้วเรียว ขาเรียว; โดยปริยายหมายถึงเสื่อมลงตามลำดับ เช่น ศาสนาเรียว.
ไผ่
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดและหลายสกุลในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอ ลำต้นเป็นปล้อง ๆ เช่น ไผ่จีน (Arundinaria suberecta Munro) ไผ่ป่า (Bambusa arundinacea Retz.) ไผ่สีสุก (B. flexuosa Munro และ (B. blumeana Schult.) ไผ่ไร่ (Gigantochloa albociliata Munro) ไผ่ดำ (Phyllostachys nigra Munro).
หมายถึงน. สายสำหรับรั้งใบเรือ, เขียนว่า เลียว ก็มี. (จ. เลี่ยว = ผูก, มัด, พัน, วนเวียนคดเคี้ยว).
ขุยไผ่
หมายถึงน. เมล็ดไผ่ที่ตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่.
เสื่อไม้ไผ่
หมายถึงน. เครื่องปูลาดสำหรับรองนอน ทำด้วยไม้ไผ่ สับเป็นริ้วละเอียดอย่างฟาก คลี่ออกและต่อกันเป็นผืน.
เรียวหนาม
หมายถึงน. แขนงไม้ไผ่ที่มีหนาม มักแตกออกจากบริเวณโคนไผ่บางชนิด เช่น ไผ่ป่า.
หน่อไม้
หมายถึงน. หน่อของต้นไผ่.
ชะลูด
หมายถึงว. เรียวยาวสูงขึ้นไป.
ระสี
หมายถึงน. ไม้ไผ่. (ข.).
ลูกไผ่
หมายถึงน. ลูกของไผ่ซึ่งมีลักษณะคล้ายเมล็ดข้าวสาร เมื่อตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่ เรียก ขุยไผ่ แล้วจะทำให้ไผ่ต้นนั้นตาย เรียกว่า ไผ่ตายขุย.
ตาปลาดุก
หมายถึงน. ตาที่มีลักษณะเล็กเรียว.