ตัวกรองผลการค้นหา
พังผืด
หมายถึงน. เยื่อเหนียวที่ยึดกล้ามเนื้อให้ติดกัน, พั้งผืด ก็ว่า.
เยื่อ
หมายถึงน. สิ่งที่เป็นแผ่นบางอยู่ตามผิวหรือภายในของร่างกายบางส่วนหรือของสิ่งต่าง ๆ เช่น เยื่อในกระดูก เยื่อหัวหอม เยื่อไม้ไผ่.
กิโลมกะ
หมายถึง[-มะกะ] น. พังผืด. (ป.).
แก้วหู
หมายถึงน. เยื่อในหูสำหรับรับเสียง.
อัฐิมิญชะ
หมายถึงน. เยื่อในกระดูก. (ป. อฏฺมญฺช).
รำ
หมายถึงน. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร.
ตาแดง
หมายถึงน. โรคเยื่อหุ้มลูกตาอักเสบ.
มิญช,มิญช-
หมายถึง[มินชะ-] น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
ฟอร์มาลดีไฮด์
หมายถึงน. แก๊สชนิดหนึ่ง มีสูตร HCHO มีกลิ่นฉุนระคายเยื่อจมูกและเยื่อตา ละลายนํ้าได้ใช้ประโยชน์นำไปทำฟอร์มาลิน พลาสติก สี เป็นต้น. (อ. formaldehyde).
ม่านตา
หมายถึงน. เยื่อผิวลูกตาสำหรับบังคับแสงให้เข้าตามากหรือน้อย.
เสือร้องไห้
หมายถึงน. เนื้อส่วนคอของวัวหรือควายที่มีพังผืดมาก, อาหารชนิดหนึ่งปรุงด้วยเนื้อส่วนที่เรียกว่า เสือร้องไห้.
ต้อเนื้อ,ต้อลิ้นหมา
หมายถึงน. โรคตาซึ่งเกิดจากเยื่อตางอกไปบนกระจกตา. (อ. pterygium).