ค้นเจอ 20 รายการ

หยัง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ว. อะไร, ทำไม.

เมือ,เมื้อ

หมายถึงก. ไป, กลับ.

บ,บ,บ่

หมายถึง[บอ, บ่อ] ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.

หาบมิได้,หาบ่มิได้

หมายถึง[หาบอ-, หาบ่อ-] ว. ไม่มีเลย เช่น คนดีอย่างนี้หาบมิได้, บางทีใช้คร่อมกับคำอื่น เช่น เพชรเม็ดนี้หาตำหนิบ่มิได้.

หาค่าบ่มิได้,หาค่ามิได้

หมายถึงว. มีค่ามากจนประมาณไม่ได้.

หึง

หมายถึง(โบ) ว. นาน เช่น บ่มิหึง คือ ไม่นาน.

ฉบบ

หมายถึง[ฉะ-] น. แบบ, เล่มหนังสือ, เรื่อง. (ข. จฺบาบ่).

ขิกหัว

หมายถึง(โบ) ก. หัวเราะเบา ๆ เช่น พระลออดบ่ได้ ขิกหัว. (ลอ).

คล่าว

หมายถึง[คฺล่าว] (กลอน) ก. ไหล, หลั่งไหล, เช่น บางบ่รับคำคล้อง คล่าวน้ำตาคลอ. (นิ. นรินทร์).

ยาไฉน

หมายถึง[-ฉะไหฺน] (กลอน) ก. อย่าได้สงสัย, ไม่ต้องสงสัย, เช่น พิศบ่พรรับโอ้อ้า เทพไสร้ยาไฉน. (ลอ).

ตำรับ

หมายถึง[-หฺรับ] น. ตำราที่กำหนดไว้เป็นเฉพาะแต่ละเรื่องละราย เช่น ตำรับหอสมุดแห่งชาติ; ใบสั่งยา (ใช้เฉพาะแพทยศาสตร์). (ข. ฎํราบ่, ตมฺราบ่).

ครรหิต

หมายถึง[คันหิด] (แบบ) ว. ถูกจับไว้, ถูกยึดไว้, ซึ่งถือไว้, เช่น ก็บ่มิครรหิตให้แล้. (ม. คำหลวง กุมาร). (ป. คหิต; ส. คฺฤหิต).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ